Dušan Baranin
1903. godine na Žabljaku rođen je Dušan Baranin, učitelj, romansijer i publicista. Završio je višu pedagošku školu u Beogradu gdje je, takođe, apsolvirao istoriju na Filozofskom fakultetu. U književnost je stupio zbirkama pripovedaka “Seljaci”, “Šume padaju” kao i romanom “Njih troje”.
Kasnije se pojavljuju njegove romansirane biografije i istorijski romani, najčešće na temu devetnaestovjekovne Srbije. Odrastao na narodnoj epskoj poeziji, vrijedno je radio na sakupljanju istorijske građe za svoja kasnija djela. Od cjelokupnog njegovog opusa, izdvaja se ciklus njegovih istorijskih romana: “Zeka Buljubaša”, “Prota Mateja”, “Karađorđe”, “Hajduk Veljko”, “Veliki gospodar”, “Kralj Milan”, “Carica Mara”….
Iako mu kritika nije bila sklona, njegova dela su uživala i uživaju široku popularnost, čak i sada, tri decenije od njegove smrti (1978), njegove knjige su veoma tražene i doživele su mnogobrojna izdanja. Baranin je pisao lako i popularno, poštujući istorijske činjenice. Ivo Andrić je veoma cijenio njegovo djelo i smatrao ga značajnom ličnošću u savremenoj srpskoj književnosti. Svoju bogatu biblioteku Baranin je zaveštao Topoli, gde je i sahranjen, a pri Srpskoj književnoj zadruzi osnovao je fond za nagrađivanje pisaca istorijskih dela.
Ovako ga je opisao njegov prijatelj Branko V. Radičević: “Jak čovek, grlat, čvornovatih ruku, čupavih veđa, stršljaste kose. Privlačile su ga jake ličnosti. Pa i on sam, činilo se, kao da je banuo među nas iz nekog hajdučkog romana. On bi rekao – ajdučki roman. Ajdučija. Mogao je na suvo, bez kapi vode, da smaže kilogram livadskog meda. I činio je čudesa. Ali nikad nikome nije uspeo nešto da došapne na uvo a da drugi ne čuju. Takav glas, ljudina i vika…”
Prof. dr. Nenad Vuković
Prof. dr Nenad Vuković rođen je 1939. godine na Pišču (Plužine) ispod Durmitora. Osnovnu školu je završio na Pišču, gimnaziju i Filozofski fakultet u Sarajevu. Studirao je i doktorirao polonistiku (kod akademika Vitolda Tašickog, jednog od osnivača slovenske onomastičke škole) na Jagelonskom univerzitetu u Krakovu. Poslije završenih studija do danas radi na univerzitetu. Zvanje redovnog profesora stekao je na Univerzitetu u Sarajevu. Izabran je i u zvanje vanrednog profesora i na Univerzitetu u Vroclavu. Na Univerzitetu Crne Gore ponovo je izabran u zvanje redovnog profesora. Radio je: u Sarajevu na Akademiji scenskih umjetnosti, na Filozofskom fakultetu i na Pedagoškoj akademiji; na slavistici Jagelonskog univerziteta u Krakovu (Poljska); na slavistici univerzitetâ u Upsali i Lundu (Švedska); na slavistici Univerziteta u Getingenu (Njemačka); na slavistici Univerziteta u Vroclavu (Poljska); na Fakultetu dramskih umjetnosti na Cetinju. Predavao je srpskohrvatski jezik (fonetiku i morfologiju), uporednu gramatiku slovenskih jezika, poljski jezik, scenski govor i kulturu jezika. Bio je dekan Akademije scenskih umjetnosti u Sarajevu (u dva mandata). Jedan je od osnivača i dugogodišnji dekan Fakulteta dramskih umjetnosti na Cetinju (autor je projekta o opravdanosti osnivanja dramskih umjetnosti u Crnoj Gori); bio je član Nastavno-naučnog vijeća Univerziteta Crne Gore; bio je dekan Fakulteta vizuelnih umjetnosti i član Senata, a sada je rektor Univerziteta „Mediteran”. Profesor Vuković bio je (dugo godina) predsjednik Republičke komisije (BiH) za izučavanje jugoslovenskih jezika i književnosti na stranim univerzitetima i član istoimene Savezne komisije; na svjetskom sajmu knjiga u Varšavi 1982. godine bio je komesar jugoslovenske izložbe; bio je predsjednik Udruženja nastavnika srpskohrvatskog jezika i jugoslovenskih književnosti BiH i član Predsjedništva Slavista Jugoslavije;
predsjednik Sarajevskog lingvističkog kruga; član savjeta Univerziteta u Sarajevu; član Žirija za Sterijinu nagradu; predsjednik Upravnog odbora Centra savremene umjetnosti Crne Gore; u CANU: član je Odbora za jezik, Odbora za književnost, Odbora za pozorište, rukovodilac je Instituta za jezik i književnost „P.P. Njegoš“. Dobitnik je Plakete Univerziteta u Sarajevu, Nagrade Cetinja. Vanredni je član Crnogorske akademije nauka i umjetnosti. Bio je član žirija za Njegoševu nagradu. Učestvovao je na mnogim naučnim međunarodnim konferencijama i svjetskim kongresima. Autor je preko trista pedeset radova. Raznorodne su lingvističke, književno- istorijske i kulturološke oblasti kojima se bavi u svojim radovima.
Milorad Blagojević
Slikar i skulptor. Rođen je 1941 godine u selu Međuživlju, u neposrednoj blizini Pilitora. Završio je visoku specijalizaciju na likovnoj akademiji u Marseju. Izlagao je u Dubrovniku, Rimu, Beogradu, na Svetom Stefanu i drugim mjestima.
Dušan Baranin
1903. godine na Žabljaku rođen je Dušan Baranin, učitelj, romansijer i publicista. Završio je višu pedagošku školu u Beogradu gdje je, takođe, apsolvirao istoriju na Filozofskom fakultetu. U književnost je stupio zbirkama pripovedaka “Seljaci”, “Šume padaju” kao i romanom “Njih troje”.
Kasnije se pojavljuju njegove romansirane biografije i istorijski romani, najčešće na temu devetnaestovjekovne Srbije. Odrastao na narodnoj epskoj poeziji, vrijedno je radio na sakupljanju istorijske građe za svoja kasnija djela. Od cjelokupnog njegovog opusa, izdvaja se ciklus njegovih istorijskih romana: “Zeka Buljubaša”, “Prota Mateja”, “Karađorđe”, “Hajduk Veljko”, “Veliki gospodar”, “Kralj Milan”, “Carica Mara”.
Iako mu kritika nije bila sklona, njegova dela su uživala i uživaju široku popularnost, čak i sada, tri decenije od njegove smrti (1978), njegove knjige su veoma tražene i doživele su mnogobrojna izdanja. Baranin je pisao lako i popularno, poštujući istorijske činjenice. Ivo Andrić je veoma cijenio njegovo djelo i smatrao ga značajnom ličnošću u savremenoj srpskoj književnosti. Svoju bogatu biblioteku Baranin je zaveštao Topoli, gde je i sahranjen, a pri Srpskoj književnoj zadruzi osnovao je fond za nagrađivanje pisaca istorijskih dela.
Ovako ga je opisao njegov prijatelj Branko V. Radičević: “Jak čovek, grlat, čvornovatih ruku, čupavih veđa, stršljaste kose. Privlačile su ga jake ličnosti. Pa i on sam, činilo se, kao da je banuo među nas iz nekog hajdučkog romana. On bi rekao – ajdučki roman. Ajdučija. Mogao je na suvo, bez kapi vode, da smaže kilogram livadskog meda. I činio je čudesa. Ali nikad nikome nije uspeo nešto da došapne na uvo a da drugi ne čuju. Takav glas, ljudina i vika…”
Nenad Vuković
Prof. dr Nenad Vuković rođen je 1939. godine na Pišču (Plužine) ispod Durmitora. Osnovnu školu je završio na Pišču, gimnaziju i Filozofski fakultet u Sarajevu. Studirao je i doktorirao polonistiku (kod akademika Vitolda Tašickog, jednog od osnivača slovenske onomastičke škole) na Jagelonskom univerzitetu u Krakovu. Poslije završenih studija do danas radi na univerzitetu. Zvanje redovnog profesora stekao je na Univerzitetu u Sarajevu. Izabran je i u zvanje vanrednog profesora i na Univerzitetu u Vroclavu. Na Univerzitetu Crne Gore ponovo je izabran u zvanje redovnog profesora. Radio je: u Sarajevu na Akademiji scenskih umjetnosti, na Filozofskom fakultetu i na Pedagoškoj akademiji; na slavistici Jagelonskog univerziteta u Krakovu (Poljska); na slavistici univerzitetâ u Upsali i Lundu (Švedska); na slavistici Univerziteta u Getingenu (Njemačka); na slavistici Univerziteta u Vroclavu (Poljska); na Fakultetu dramskih umjetnosti na Cetinju. Predavao je srpskohrvatski jezik (fonetiku i morfologiju), uporednu gramatiku slovenskih jezika, poljski jezik, scenski govor i kulturu jezika. Bio je dekan Akademije scenskih umjetnosti u Sarajevu (u dva mandata). Jedan je od osnivača i dugogodišnji dekan Fakulteta dramskih umjetnosti na Cetinju (autor je projekta o opravdanosti osnivanja dramskih umjetnosti u Crnoj Gori); bio je član Nastavno-naučnog vijeća Univerziteta Crne Gore; bio je dekan Fakulteta vizuelnih umjetnosti i član Senata, a sada je rektor Univerziteta „Mediteran”. Profesor Vuković bio je (dugo godina) predsjednik Republičke komisije (BiH) za izučavanje jugoslovenskih jezika i književnosti na stranim univerzitetima i član istoimene Savezne komisije; na svjetskom sajmu knjiga u Varšavi 1982. godine bio je komesar jugoslovenske izložbe; bio je predsjednik Udruženja nastavnika srpskohrvatskog jezika i jugoslovenskih književnosti BiH i član Predsjedništva Slavista Jugoslavije;
Predsjednik Sarajevskog lingvističkog kruga; član savjeta Univerziteta u Sarajevu; član Žirija za Sterijinu nagradu; predsjednik Upravnog odbora Centra savremene umjetnosti Crne Gore; u CANU: član je Odbora za jezik, Odbora za književnost, Odbora za pozorište, rukovodilac je Instituta za jezik i književnost „P.P. Njegoš“. Dobitnik je Plakete Univerziteta u Sarajevu, Nagrade Cetinja. Vanredni je član Crnogorske akademije nauka i umjetnosti. Bio je član žirija za Njegoševu nagradu. Učestvovao je na mnogim naučnim međunarodnim konferencijama i svjetskim kongresima. Autor je preko trista pedeset radova. Raznorodne su lingvističke, književno- istorijske i kulturološke oblasti kojima se bavi u svojim radovima.
Milorad Blagojević
Slikar i skulptor. Rođen je 1941 godine u selu Međuživlju, u neposrednoj blizini Pilitora. Završio je visoku specijalizaciju na likovnoj akademiji u Marseju. Izlagao je u Dubrovniku, Rimu, Beogradu, na Svetom Stefanu i drugim mjestima. Svako njegovo djelo priča je iz ovog kraja i nije tajna da su mnoga došla u ruke ljubitelja ove umjetnosti i danas ukrašavaju domove mnogih a ponajviše naših ljudi širom svijeta. Viđeni su na velikom broju izložbi u Crnoj Gori, regionu i na širim prostorima. Veliki broj radova predstavlja spomenike prošlosti na brojnim crnogorskim lokacijama.
''Mićo nije puki ilustrator tog mita već onaj koji ga transformiše u čistu likovnost, praveći njegovu destrukciju kako bi omogućio metafizičkom da se iz njega oslobodi i ovjekovječi njegovu pojavu u dejstvo formom ili slikom. Mitologizacija u njegovom stvaralačkom postupku znači oduhovljenje slike, fomelikovnim a ne epskim jezikom. Tradicija i folklor se uzdižu na razinu estetskog, pretvoreni u simbole, znakove i metafore. Manirom iskusnog umjetnika uspio je da ukroti i istoriju, da pripitomi ono demonsko u samom mitu'', zapisao je storičar Marijan Mašo Miljić.
Zoran Lakić
Rođen je 31. oktobra 1933. godine, u selu Donja Bijela kod Šavnika. Osnovnu školu završio je u Danilovgradu, a gimnaziju u Nikšiću 1952. godine. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu – grupa Istorija, gdje je i doktorirao 1974. godine.
Radio je u Arhivu Centralnog komiteta SKJ Crne Gore do njegovog pripajanja Istorijskom institutu Crne Gore 1959. godine. Jedno vrijeme je proveo na radu u tadašnjem Sekretarijatu za obrazovanje, nauku i kulturu Crne Gore, tada je bio u jednom mandatu i član Vjerske komisije Vlade Crne Gore a potom je bio biran za redovnog profesora na Filozofskom fakultetu u Nikšiću, gdje je predavao Istoriju Jugoslavije, do penzionisanja 2000. godine. U dva mandatna perioda bio je šef Odsjeka za istoriju i geografiju.
Za profesora emeritusa na Univerzitetu Crne Gore izabran je 2005. godine.
Predavao je na poslijediplomskim studijama Univerziteta u Prištini.
Boravio je po pozivu u univerzitetskim centrima u inostranstvu (Toronto, Moskva, Pariz, Berlin, Atina, Prag, Sofija, Bukurešt, Jerusalim, Ankara) i svim univerzitetskim centrima prethodne Jugoslavije. Kao ekspert Uneska za pitanja kulture, vršio je višemjesečna istraživanja u skandinavskim zemljama 1976. godine.
Bio je urednik Okruglog stola Istorijskog instituta Crne Gore, u periodu 1983–1991. godine.
Uređivao je Istorijske zapise – u periodu od 1994. do 1998. godine. Bio je član redakcije prestižnih časopisa – "Jugoslovenski istorijski časopis" (JIČ), "Nastava istorije" – i brojnih zbornika radova. Od 1998. do 2005. godine urednik je Glasnika Odjeljenja društvenih nauka CANU.
Boravio je po pozivu u univerzitetskim centrima u inostranstvu (Toronto, Moskva, Pariz, Berlin, Atina, Prag, Sofija, Bukurešt, Jerusalim, Ankara) i svim univerzitetskim centrima prethodne Jugoslavije. Kao ekspert Uneska za pitanja kulture, vršio je višemjesečna istraživanja u skandinavskim zemljama 1976. godine.Bio je urednik Okruglog stola Istorijskog instituta Crne Gore, u periodu 1983–1991. godine.
Uređivao je Istorijske zapise – u periodu od 1994. do 1998. godine. Bio je član redakcije prestižnih časopisa – "Jugoslovenski istorijski časopis" (JIČ), "Nastava istorije" – i brojnih zbornika radova. Od 1998. do 2005. godine urednik je Glasnika Odjeljenja društvenih nauka CANU.
Bio je član i predsjednik komisija za odbranu magistarskih i doktorskih radova. Bio je član Republičke konferencije SSRN Crne Gore, potpredsjednik Republičkog SIZ-a za nauku, član Žirija za Trinaestojulsku nagradu, predsjednik Društva istoričara Crne Gore i Savjeta Filozofskog fakulteta u Nikšiću, član Senata Univerziteta Crne Gore u dva mandata i predsjednik Jugoslovenske lige za mir, nezavisnost i ravnopravnost naroda. Iz SKJ isključen je 1985. godine.
Bio je sekretar Odjeljenja društvenih nauka u dva mandata, član Predsjedništva CANU i urednik Grupe za istoriju Enciklopedije Crne Gore.
Napisao je preko 1000 bibliografskih jedinica, među kojima je i preko 20 posebnih izdanja na koje je objavljeno preko 150 prikaza i osvrta. Prevođen je na svjetske jezike.
Dobitnik je Nagrade mladih Podgorice, prestižne Četvrtojulske nagrade i Nagrade „Oktoih”, kao i međunarodnih priznanja za nauku. Po predlogu Bibliografskog instituta u Njujorku, izabran je za ličnost godine 1998. Slično priznanje dobio je i od Međunarodnog bibliografskog centra u Kembridžu 2000. godine.
Odlikovan je Medaljom mladih Alžira (1965), Ordenom rada sa srebrnim i zlatnim vijencem, Zlatnom plaketom Crvenog krsta i Srebrnom plaketom JNA. Uvršten je u Enciklopediju srpske istoriografije i u publikaciju Ko je ko u Crnoj Gori.
Najvažnije objavljene knjige: Narodnooslobodilačka borba u Crnoj Gori 1941–1945 (koautorstvo) (1963); Zemaljsko antifašističko vijeće narodnog oslobođenja (ZAVNO) Crne Gore i Boke (1963); Žene Crne Gore u revolucionarnom pokretu 1918–1945 (koautorstvo) (1969); Zapisi o revoluciji (1971); Crnogorska antifašistička skupština narodnog oslobođenja (CASNO) (1975); Crveni krst Crne Gore 1875–1975(koautorstvo) (1980); Partizanska autonomija Sandžaka 1943–1945 (1992); Istorija i istoriografija(1992. i 1997); Bitka za Crnu Goru – Boj na Martinićima 1796 (koautorstvo) (1996); Istorijska čitanka (koautorstvo) (1996); Ogledi iz istorije Jugoslavije (1999); Crnogorske istorijske teme (2001); Vrijeme, nauka, politika (2005); Dijalog u istoriografiji(2008); Danilovgrad kroz istoriju (2011); Tokovi istorije u Crnoj Gori (2012); Duhovne vertikale Crne Gore (u štampi); Učiteljska škola u Danilovgradu 1919–1929; Dan za danom i godina – pripremljene za štampu.
Za vanrednog člana Crnogorske akademije nauka i umjetnosti izabran je 19. novembra 1993. godine, a za redovnog člana 8. decembra 2000. godine.
Božo Krstajić
Rođen je 7. aprila 1968. god. u Žabljaku, gdje je završio osnovnu školu i prva dva razreda srednjeg usmjerenog obrazovanja. Srednju školu je završio u gimnaziji “Slobodan Škerović” u Podgorici, stekavši zvanje pomoćnog istraživača u matematici 1986.god. Dobitnik sam diplome “Luča I”.
Na Elektrotehničkom fakultetu u Podgorici je diplomirao u martu 1992. godine sa prosječnom ocjenom 9,87, a diplomski rad "YAMABICO - upravljanje mobilnim robotom” je odbranio sa ocjenom 10. Dobitnik je studentske nagrade “19. decembar” i Plakete Univerziteta kao najbolji student Univerziteta 1991. god.
Postdiplomske studije sam upisao na istom fakultetu 1992. godine, na Odsjeku robotike i vještačke inteligencije. Ispite na postdiplomskimi studijama je položio sa prosječnom ocjenom 10 i magistarski rad pod nazivom "Modifikovani adaptivni LMS algoritmi" odbranio 1996. godine.
Doktorksu disertaciju, pod nazivom “Novi pristup LMS adaptivnom algoritmu sa promjenljivim korakom”, odbranio je 20. 12. 2002. godine na Elektrotehničkom fakultetu u Podgorici.
U zvanje docenta je izabran 09.07.2003. godine na Univerzitetu Crne Gore.
Od 1. maja 1992. godine radi na Elektrotehničkom fakultetu u zvanju stručnog saradnika, a od juna iste godine u zvanju asistenta pripravnika na Katedri za upotrebu električne energije. Nakon odbrane magistarske teze izabran je 1996, a reizabran 2000. godine za asistenta na Katedri za teorisku i primijenjenu automatiku.
Nakon odbrane doktorkse disertacije, izabran je u zvanje docenta 09.07.2003. za predmete:
- Adaptivni sistemi upravljanja, - Modeliranje i simulacije i
- Oprativni sistemi.
Od tada izvodi nastavu na više univerzitetskih jedinica (Elektrotehnički fakultet, Mašinski fakultet, Fakultet za pomorstvo i Fakultet za turizam i hotelijerstvo) iz više predmeta na dodiplomskim, postdiplomskim i doktorskim studijama: Operativni sistemi, Internet tehnologije, Administriranje računarskih sistema, Elektronsko poslovanje, Automatsko upravljanje i Brodska automatika II.
Tri školske godine (od 2004. do 2007.) sam bio je predavač na Univerzitetu "Luigj Gurakuqi" i Skadru izvodeći nastavu iz predmeta Operativni sistemi, računarske mreže i WEB programiranje.
Od 2005. godine je direktor Centra Informaciong sistema Univerziteta Crne Gore koji brine o akademskoj mreži i servisima na univerzitetu. U okviru Centra je, kao glavni projektant, projektovao i realizovao više značajnih projekata na univerzitetu i za potrebe naručilaca van univerziteta.
Nacionalni koordinator u 3 značajna evropska projekta u kojima učestvuje Univerzitet Crne Gore, a koje finansira Evropska unija u okviru FP6 i FP7 programa (SEEREN2, SEE-GRID2 i SEE- GRID-SCI).
Angažovan od strane više kompanija i institucija u Crnoj Gori i van nje kao stručni ICT konsultant na poslovima i projektima, a i od sudova kao sudski vještak za oblasti ICT-a. Autor udžbenika za Informatiku (Tehnika i Informatika) za 6. razred osnovne škole. Menadžer sam lokalne CISCO akademije.
Obavljao je funkciju predsjednika Savjeta Elektrotehničkog fakulteta i člana Senata univerziteta u dva mandata.
Član je Međunarodne asocijacije elektro inženjera - IEEE i Inženjerske komore Crne Gore.
Predsjednik je Udruženja profesionalnih informatičara Crne Gore – UPI.
Znanje stranih jezika: engleski i ruski.
Miro Vuksanović
Miro Vuksanović rođen je 4. maja 1944. godine u Krnjoj Jeli (Crna Gora). Objavio je knjige: Kletva Peka Perkova, roman, 1977, 1978; Gorske oči, pripovetke, 1982; Nemušti jezik, zapisi o zmijama, 1984; Vučji tragovi, zapisi o vukovima, 1987; Gradišta, roman, 1989; Tamooni, poeme i komentari, 1992; Moračnik, poeme, 1994; Daleko bilo, mozaički roman u 446 urokljivih slika, 1995; Semolj gora, azbučni roman u 878 priča o riječima, 2000, 2001; Točilo, kame(r)ni roman u 33 rečenice, 2001; Kućni krug, roman u koncentričnom snu, 2003; Semolj zemlja,azbučni roman o 909 planinskih naziva, 2005, 2006 (4 izdanja u 14.000 primeraka); Povratak u Ravangrad, biografske pripovesti s prologom i pismom svojih likova, 2007; Otvsjudu, četiri različite pripovetke s istim namerama, 2008; Semolj ljudi, azbučni roman u 919 priča o nadimcima, 2008; Čitanje tavanice, pripovedaka 20, 2010; Klesan kamen, ogledi i zapisi, 2011; Odabrani romani Mira Vuksanovića, I–III, 2011; Bihpolje, poratna putopisna pripovest s prologom Vladimira Ćorovića i molitvom Ive Andrića, 2013; Zmeя i volk, dvojezično izdanje na srpskom i ruskom jeziku, 2013; Danonoćnik, zapisi, komentari, izreke, male priče, pesme u prozi, esejčići, sećanja i razni osvrti, 2014.
Priredio je knjige Laza Kostić u Somboru (1980), Ravangrad Veljka Petrovića (1984), knjigu razgovora Likovi Milana Konjovića (1991), Letopis Stevana Raičkovića (2007), antologijsko naučno izdanje Petar II Petrović Njegoš (2010), Srpski rječnik ili azbučni roman, književni primeri iz oba izdanja (1818, 1852), Vuka Karadžića(2012), antologiju Milovan Đilas (2013), antologiju Njegoš, dva veka, 2013; Digitalizovani Njegoš, prva izdanja Njegoševih dela (unikatno izdanje u 11 knjiga na 1.508 strana), 2013, i druga izdanja. U Ediciji Odgovori Miloš Jevtić je objavio knjigu Kaže Miro Vuksanović (Beograd, 2000) i knjigu Semolj Mira Vuksanovića (Beograd, 2011). Miloš Jevtić i Radovan Popović priredili su Knjigu o „Semolj gori” Mira Vuksanovića (Beograd, 2002). Prof. dr Dragan Koprivica autor je knjige Privatni simpozijum o „Semolj gori” (Novi Sad, 2004) i knjige o romanu Semolj zemlja Slušanje planine (Novi Sad, 2008). Na manifestaciji Pjesnička riječ na izvoru Pive priređen je 2001. simpozijum o romanu Semolj gora. Za književni rad dobio je: Nagradu „Politike” za priču (1975); Nagradu „Miroslavljevo jevanđelje” za najbolju proznu knjigu u Jugoslaviji za period 1997–2000; Nagradu za umetnost Vukove zadužbine 2000; Prosvetinu nagradu za prozu 2000; „Borbinu” nagradu za knjigu godine 2001; Nagradu za knjigu godine Društva književnika Vojvodine 2002; Nagradu „Laza Kostić” za pripovednu prozu 2005; NIN-ovu nagradu kritike za najbolji roman na srpskom jeziku u 2005; Nagradu „Meša Selimović” za najbolju knjigu na srpskom jeziku u 2005; Zlatni hit liber 2006; „Statuetu Branka Radičevića” Brankovog kola 2010. i Povelju za životno delo Udruženja književnika Srbije (2012). Dobio je Vukovu nagradu (2004), republičke nagrade: „Milorad Panić Surep” (1996), „Zapis” (2007), „Đura Daničić” (2009), „Stojan Novaković” (2012) i „Janko Šafarik” (2014).
Na predlog Odeljenja jezika i književnosti izabran je za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti 5. novembra 2009.
Isak Kalpačina
Isak Kalpačina rođen je 1940. godine u selu Međužvalju, kod Pirlitora, opština Žabljak.
Završio je filološki fakultet (grupa za južnoslovenske književnosti i srpskohrvatski jezik) i magistrirao na grupi za južnoslovenske književnosti.
Od 1965. Godine živi u Pljevljima gdje je radio kao nastavnik i professor u OŠ ˝Boško Buha˝, kao nadzornik u Zavodu za školstvo, a po jedan mandate bio je director Gimnazije ˝Tanasije Pejatović˝ i Međurepubličke zajednice za kulturno-prosvjetnu djelatnost.
Kalpačina se više od četiri decenije bavi književnim radom koji se odnosi na umjetničku prozu, književnu kritiku, teoriju i metodiku književnosti. Objavio je sljedeće knjige: Božje ognjište, Borje, Glogovo, Pobratimi, Slomovrat, Pod mlinskim kamenom, Pirlitoru prema Durmitoru, Govorne vježbe, Varijacije znaka i zvuka. Autor je i čitanke za VIII razred osnovne škole koja je u upotrebi već 12 godina. Zbirka pripovjedaka Božje ognjište prevedena mu je na bugarski, a roman Slomovrat na makedonski jezik, a pojedinačne pripovjetke prevedene su mu na više drugih stranih jezika. Zastupljen je u četiri antologije savremene umjetničke proze i u više različitih izbora. Priredio je dva romana i nekoliko izbora iz savremene poezije i proze, od kojih su dva prevedena na bugarski jezik. Njegova bibliografija sadrži preko 250 radova objavljenih u brojnim književnim, pedagoškim i stručnim serijskim publikacijama.
Dobitnik je više nagrada za književnost. U 1981. godini dobio je nagradu “20. Novembar”, a 1993. godine dodijeljena mu je državna nagrada ˝Oktoih˝. Za svoj rad na području književnosti, culture i obrazovanja odlikovan je Ordenom zasluga za narod (1984. godine).
.jpg)
Zorka Šljivančanin
Zorka Šljivančanin je rođena na Žabljaku (Crna Gora) 1985. godine. Završila je osnovne i master studije na Katedri za neohelenske studije Filološkog fakulteta u Beogradu. Tokom 2015. godine objavila je prvu knjigu prevoda savremene grčke poezije: Pjesme.
Objavljene i neobjavljene Pandelisa Mihanikosa (Duga Knjiga). U 2017. godini u njenom prevodu je izašao Izbor iz poezije kiparskog pesnika, esejiste i prevodioca Kirijakosa Haralambidisa (Štampar Makarije). Prevela je i epistolarni roman Filheleni grčke književnice Mimike Kranaki (u pripremi, Oktoih i Štampar Makarije). Saradnica je Centra za neohelenske studije Kiparskog univerziteta u Nikoziji i Centra za helenske studije u Podgorici.
Objavila je niz naučnih radova iz oblasti komparativne književnosti i učestvovala na velikom broju međunarodnih naučnih skupova. Dobitnica je brojnih istraživačkih i studijskih stipendija, a jedna od njih joj je dodeljena od strane Atinske akademije nauka (Fondacije Kostasa i Eleni Uranis, 2016). Kandidat je za doktora nauka Kiparskog univerziteta iz oblasti savremene grčke književnosti.
Zorka je doktorirala 2020, i dobila nagradu filološkog fakulteta za najbolji doktorsku rad u 2020.
Mileta Bojović
Rođen je 11.02.1941. u Zminici, opština Žabljak.
Završio je gimnaziju u Nikšiću, 1959. i Arhitektonski fakultet u Beogradu 1966.
Poslijediplomske studije i rad u Francuskoj:
Pariz i Nansi (Nancy) od 1964 . do 1969. u ateljeu profesora arhitekte Žana Fožerona (Jean Faugeron) i na Institutu za urbanizam u Parizu (1967–1969). Na Fakultetu za književnost i društvene nauke Univerziteta Pariz X u Nanteru, kod profesora Anria Lefevra (Henri Lefebvre), radi na tezi univerzitetskog doktorata „Urbanizam i arhitektura u Jugoslaviji između samoupravljanja i odumiranja države“ (1975–1978).
Od 1969. radi u Republičkom zavodu za urbanizam i projektovanje Crne Gore do 1994. kada osniva privatnu firmu „Urba projekt“ u Podgorici.
Autor je prostorno-urbanističkih planova:
Herceg Novi (1969–1971), Žabljak (1971–1974), Plužine i Žabljak (1981–1989), turističko naselje Pržno – Tivat (1970), Centar Žabljaka (1971–1974), Plužine, Žabljak (1981–1989), Grudska mahala u Nikšiću (1981–1982), Nova Varoš i Kruševac u Podgorici (1990–1993), Žabljak (2004–2008), Revitalizacija i dogradnja Bloka 5 sa idejnim rješenjima objekata (2009–2010).
Autor je realizovanih projekata:
Naselje Blok V u Podgorici (1977–1980), naselje Grudska mahala, objekti 4 i 5 u Nikšiću (1981–1982), gimnazija u Nikšiću (1993–1994), stambeno-poslovni objekat u Plužinama (1986), Radna kuća Crne Gore na Dedinju, Užička 1 u Beogradu (rekonstrukcija, adaptacija, enterijer, 1994), adaptacije, opremanja i opreme za objekat predsjednika Republike u Podgorici (1994–1997), stambeno-poslovni objekat u Beogradskoj ul. u Podgorici (1996), stambeni objekat u Ulici Vukice Mitrović u Podgorici (2007).
Autor je realizovanih projekata na Žabljaku:
Robna kuća (1973–1975), više stambeno-poslovnih objekata (1974–1989), objekat Centralne banke Crne Gore „Stožina“ – projekat objekta, uređenja lokacije i enterijera na Žabljaku (1975–1989), rezidencijalno-poslovni objekat MUP-a „Jelika“ – projekat objekta, uređenja lokacije i enterijera (1980), gradska kapela na groblju (1976), internat (1980), dječiji vrtić (1980), tržnica i zanatski centar.
Ostalo:
Autor je brojnih nerealizovanih projekata u Podgorici, Žabljaku, Cetinju, Kotoru i Lenjinakanu (Jermenija).
Imao je dvije izložbe fotografija svojih realizovanih projekata: u Kulturnom centru Srbije i Crne Gore u Oslu (2005) i u Centru za djelatnosti kulture u Bijelom Polju (2006). Bavi se publicistikom iz oblasti urbanizma i urbane sociologije.
Nagrade i priznanja:
Prva nagrada na konkursu za projekat naselja Blok 5 u Podgorici (1977);
Prva nagrada na konkursu za projekat gimnazije ,,Stojan Cerović” u Nikšiću (1993);
Nagrada za životno djelo za dostignuća u oblasti uređenja prostora i izgradnje objekata od Inženjerske komore Crne Gore 2011. godine.
Za vanrednog člana Crnogorske akademije nauka i umjetnosti izabran je 18. decembra 2018. godine.
Đorđe Ostojić
Dorđe Ostojić, profesor, uporedo sa bavljenjem strukom, istražuje prošlost drobnjačkog plemena i šire. Pored niza stručnih i naučnih radova iz oblasti geografije, etnologije, turizmologije i drugih oblasti interesovanja, objavio je sledeće knige: "Turističke funkcije Nacionalnog parka Durmitor", "Narodne zdravice iz Drobnjaka i Potparja", "Drobnjak - život i običaji", "Drobnjak u legendi, angegdoti i predanju", "Narodne zdravice", - drugo prošireno izdanje, "Bratstvo Ostojića u istoriji legendi i predanju", "S Pilitora preko Durmitora".
Za svoj stručni rad i naučni rad dobitnik je Spomen plakete "Jovan Cvijić" i najvećeg priznanja u oblasti obrazovanja i vaspitanja "OKTOIH". Nosilac je i drugih priznanja. Ima čin majora u vojci. Rođen je u Vrelima 1934 godine.
Rajko Džaković
Rajko Đžaković rođen je 1945. godine u Brajkovači (Žabljak). Završio je Filološki fakultet u Beogradu. Piše poeziju i prozu. Objavio je knjige pjesama: "Izlazi gdje su", "Daleki brat" i "Sveti nesan". Sa grupom priređivača za štampu je pripremio knjigu "U spomen Vukomanu Đžakoviću" i sa Miroslaom Dujom Džakovićem knjigu "Vojvoda Tripko Đžaković".
Za knjigu "Daleki brat" dobio je nagradu "Blažo Šćepanović" i za pjesmu "Poslije unesena" nagradu "Univerzitetske riječi".
Uvršćen je u više antalogija poezije. Član je udruženja književnika Crne Gore.
Milorad Blagojević
Slikar i skulptor. Rođen je 1941 godine u selu Međuživlju, u neposrednoj blizini Pilitora. Završio je visoku specijalizaciju na likovnoj akademiji u Marseju. Izlagao je u Dubrovniku, Rimu, Beogradu, na Svetom Stefanu i drugim mjestima. Svako njegovo djelo priča je iz ovog kraja i nije tajna da su mnoga došla u ruke ljubitelja ove umjetnosti i danas ukrašavaju domove mnogih a ponajviše naših ljudi širom svijeta. Viđeni su na velikom broju izložbi u Crnoj Gori, regionu i na širim prostorima. Veliki broj radova predstavlja spomenike prošlosti na brojnim crnogorskim lokacijama.
''Mićo nije puki ilustrator tog mita već onaj koji ga transformiše u čistu likovnost, praveći njegovu destrukciju kako bi omogućio metafizičkom da se iz njega oslobodi i ovjekovječi njegovu pojavu u dejstvo formom ili slikom. Mitologizacija u njegovom stvaralačkom postupku znači oduhovljenje slike, fomelikovnim a ne epskim jezikom. Tradicija i folklor se uzdižu na razinu estetskog, pretvoreni u simbole, znakove i metafore. Manirom iskusnog umjetnika uspio je da ukroti i istoriju, da pripitomi ono demonsko u samom mitu'', zapisao je storičar Marijan Mašo Miljić.
Jovan Bojovic
Biografija njegovih radova objavljena je u "Bibliografskom vijesniku", "Spomenici istorijskog instituta Crne Gore" i u knjizi "Iskre Pljevaljske gimnazije" M. Jokića.
Priznanja - "13 julska nagrada Crne Gore za nauku", "Nagrada Podgorice", Specijalna "Vukova nagrada".
Istaknuta djela - "Kazivanja Nikole Kovačevića - starog", "Zakonik knjaza Danila", "Podgorička skupština 1918. Dokumenta", "Izbjeglice iz Albanije u Crnu Goru 1991" i "Ljetopis manastira Piva".
Anka Žugić
Rođena 14.01.1942 godine u Novakovićima, Opština Žabljak.
Radila je kao nastavnik škole u Novakovićima i Podgori, zatim u Osnovnoj školi "Dušan Obradović" Žabljak gdje predaje 26 godina. Bila je poslanik u Skupštini SFRJ od 1982 do 1986 godine. U republičkom parlamentu Skuštine Crne Gore bila je poslanik od 1992 do 1996 godine.
Bila je član u Saveza komunista, Socijalističkom savezu, Demokratskoj partiji socijalista, Konferenciji žena, Crvenom krstu, KUD Radoje Dakić-Brko Žabljak, Predsjednica Vukove zadužbine 20 godina. Koordinator nagradnog konkursa "Petrovdanski đački vijenac".
Pisala je za dijecu i odrasle. Svoje radove je objavljivala u "Pobjedi", "Politici", "Polisu", "Novostima", "Istorijkim zapisima", u magazinu "Iva" (OŽ CG), "Zadužbini" i u dječijim listovima "Omorika", "Kekec" i brojnim drugim.
Dobitnik brojnih priznanja: "Nagrada 17ti septembar Dan oslobođenja Žabljaka", "Povelja SSRNJ", "Povelja Mustafa Bijelić Međurepubličke zajednice za kulturu Pljevlja", plakatu Organizacije žena Crne Gore za 30 godina rada i mjesta predsjednice OŽCG, "Povelja Zlatne niti".
Ranko Krstajić
Rođen je 1952. godine u Žabljaku pod Durmitorom. Gimnaziju je završio u Nikšiću a diplomirao je na Katedri za srpskohrvatski jezik i jugoslovensku književnost Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Krstajić se slikarstvom bavi još od gimnazijskih dana, kada je, 1971, imao i prvu samostalnu izložbu. Od tada do danas imao je dvadeset pet samostalnih i pedeset kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Njegov književni stvaralački rad obuhvata pet romana, tri zbirke pripovedaka kao i Antologiju svetske fantastike. Njegova pedagoška karijera kao profesora srpskog jezika i književnosti na Institutu za strane jezike u Beogradu obeležila je njegov aktivni radni vek. Uvršten je u Enciklopediju srpskog naroda kao i Monografiju srpskih pisaca i slikara. Njegova dela prevođena su na deset stranih jezika. Član je Udruženja Književnika Srbije i Udruženja Likovnih Umetnika Srbije.
Dobitnih je mnogih kako domaćih tako i međunarodnih nagrada i priznanja za književni rad i stvaralaštvo među kojima se posebno ističu Plaketa Udruženja književnika Srbije i međunarodna nagrada Arka.
Branka Pajović
Branka je rodjena u Baru, u Crnoj Gori. Osnovno i srednje muzičko obrazovanje stekla je u muzičkoj školi “Stevan Mokranjac” u Beogradu, u klasi prof. Ljiljane Nestorovske. Posle studija na FMU u klasi prof. Milice Baric, zahvaljujući stipendijama koje je dobila od Royal Northern College of Music i Royal Welsh College of Music & Drama, Branka nastavlja studije u Velikoj Britaniji, u Mančesteru, a zatim i u Kardifu, gde završava postdiplomske studije sa najvišom ocenom.
Tokom studija u Beogradu, Branka je angažovana kao harfista u Operi Srpskog Narodnog Pozorišta u Novom Sadu i Beogradu. Kao dobitnik nagrada imala je brojne solo nastupe u Srbiji, a kasnije i inostranstvu.
Po završetku studija u Kardifu Branka je provela jedno vreme na Tajlandu, kao profesor harfe u Tamnak Prathom Harp Centre. Takođe je bila profesor harfe u Velsu i Engleskoj.
Ljubav prema keltskoj harfi javlja se tokom studija u Velikoj Britaniji. Branka je imala prilike da upozna sjajne harfiste iz Skotske, Irske i Velsa koji su joj dali inspiraciju da se upozna sa novim melodijama, da improvizuje, eksperimentiše i da u svom repertoaru spoji elemente folk muzike različitih zemalja, cak i onih u kojima harfa nije tradicionalni instrument.
Dobitnik je jedne od nagrada na Međunarodnom takmičenju tradicionalne muzike u Velsu(Caernarfon International Harp Festival, Wales, UK) gde je po prvi put svirala tradicionalne balkanske melodije, a nastupala je i na Beogradskom Međunarodnom Festivalu Harfe, Zagrebačkom Harfističkom Festivalu, Evropskom Simpozijumu Harfe u Kardifu, festivalima u Velsu i Engleskoj, kao i na Camac Celtic Harp Trophy, Lorient, gde je dobila specijalno priznanje žirija.
Branka se vratila u Crnu Goru, gde je od 2016 nastupala kao harfista u Crnogorskom Simfonijskom Orkestru na mnogobrojnim koncertima i festivalima sirom Crne Gore, kao solista na Wild Beautu Art Festivalu i profesor je muzicke kulture u osnovnoj i srednjoj skolina Zabljaku i Njegovudji.
Branka pravi aranžmane za keltsku harfu i harfisticke ansamble, a njena knjiga “Tales of the River Danube” sa aranžmanima narodnih melodija iz Srbije izdata je u Velsu 2008 (Alaw Music).
Sava Vemić
SAVA VEMIĆ, rođen 1987. u Beogradu, studirao na Univerzitetu umjetnosti u Beogradu i nastavio studije kao član Programa za razvoj mladih umjetnika Lindemann (LYADP) Metropolitanske opere pod mentorstvom maestra Jamesa Levinea gdje je proveo 3 godine. U Met Operi učio je s pjevačima među kojima su i Renata Scotto, Dimitirs Kavrakos, Bonaldo Giaiotti i Sherrill Milnes.
2015-16. Sava Vemić pojavio se kao grof Rodolfo u Bellinijevoj La Sonnambuli u produkciji Met's Opera programa mladog umjetnika u pozorištu Juilliard, New York; kao Ernesto u Donizettijevoj Parisina d’Este s orkestrom Opere iz New Yorka (OONY) u teatru Rose u New Yorku i kao bas solist u Mozartovoj misi krunidbe u Carnegie Hallu. U sezoni 2014-15 pjevao je Sir Waltera Raleigha u Donizettievu Robertu Devereuxu s OONY-em, debitirajući u Carnegie Hallu, Arcasa u Gluckovoj Iphigénie en Aulide u kazalištu Juilliard, Osmin u Mozartovoj Otmici iz Seraglia s Međunarodnim institutom za vokalne umjetnosti (IVAI) u Tel Avivu u Izraelu i Redžepu u operi S. Biničkog U zoru u Narodnom teatru u Beogradu. Njegov profesionalni operni debi kao Sarastra u Mozartovoj čarobnoj flauti u operi i u Madlenianum-u u Beogradu datira iz 2013. godine.
U sezoni 2016.-17. Sava Vemić debitirao je u Metropolitan Operi kao Veliki sveštenik u Verdijevom Nabuccu pod Jamesa Levinea. U januaru je izveo svoj prvi Gremin u Eugenie Onegin-u Čajkovskog (Bostonski simfonijski orkestar mladih), nakon čega je uslijedio njegov drugi nastup u Carnegie Hallu kao basista u Haydnovom Nelsson Mass-u, s New York Choral Society. Ranije ove sezone pjevao je Sparafucile u Verdijevom Rigolettu u Gvatemalskom nacionalnom teatru.
U sezoni 2017/18 pojavio se kao Sparafucile / Rigoletto na festivalu Verbier u Švicarskoj i na festivalu Aix en Provence kao Ein Lakai / Ariadne auf Naxsos i kao Gremin / Eugene Onegin u Havajskom operskom teatru.
U svojoj sezoni 2019/20 vratio se u parišku operu gdje se pojavio kao un Frate (i pokrivao ulogu Ljubaznog Filipa) / Don Carlo, Prince Bouillon / Adriana Lecouvreur i Monterone / Rigoletto. Ove sezone započeo je u ulozi Sarastro / Čarobne flaute u teatru Goethe u Bad Lauchstädtu u Njemačkoj.
U svojoj sezoni 2018/19 pojavio se kao Sarastro / Čarobna flauta u Novom nacionalnom teatru Tokio, kao Smrt / Car Atlantide u Sevilli, a kasnije u Operiji de Paris pojavio se kao šef policije / Lady Macbeth iz Mzenska i Angelotti / Tosca i kao Ramfis / Aida u beogradskom Narodnom teatru.
Sava Vemić primio je nekoliko nagrada, uključujući prve nagrade na Međunarodnom vokalnom takmičenju Opera Index u NYC-u 2016. i Međunarodno vokalno takmičenje Gerda Lissner 2014. godine i dobitnik druge nagrade na Međunarodnom natjecanju Loren L. Zachary 2017. u Los Angelesu i NYC-u, te je bio finalist međunarodnog takmičenja Belvedere 2017. godine.
Vuk Šibalić
Vuk (Brankov) Šibalić je rođen 6. Maja 1938 godine na Pitominma kod Žabljaka. Osnovnu školu završio je na Žabljaku, srednju tehničku školu i Titogradu, višu pedagošku na Cetinju, a fakultet za fizičku kulturu u Sarajevu.
Radio u Žabljaku, u školi kao profesor fizickog vaspitanja do 1975 godine, kada je izabran za direktora, i na toj dužnosti bio sve do 1981. godine. Tada je prešao na rad u organe bezbednosti (bio i načelnik SUP-a u Žabljaku), gde je radio do kraja 1991. godine, kada je penzionisan.
Vuk Šibalić je čovjek koji je ostavio neizbrisiv trag na skijaški sport u Crnoj Gori, a po svojoj umješnosti i hrabrosti na stazi bio je poznat na svim planinama od Šar planine u makedoniji do Triglava u Sloveniji. Za dvije decenije aktivnog bavljenja skijanjem osvojio je toliko domaćih i međunarodnih trofeja, plaketa i zahvalnica da sve to ne može stati u jednu osrednju prostoriju. Al, svaka ta medalja ili pehar govore o gotvo nevjerovatnim rezultatima na stazi i da je ovaj krpulentni mladić sa Žabljaka imao iole bolje uslove za trening, sigurno bi se srvrstao među vodeže svijetske skijače.
Bio je:
- Predsednik Skijaškog sveze Jugoslavije.,
- Predsednik Skijaškog sveze Crne Gore,
- Profesor sporta i fizičkog vaspitanja,
- Pedagog,
- Čovjek koji je dao smjernice razvoja sportova na sneg u EX Jugoslaviji,
- Afirmisao skijanje kao nacionalni sport u Crnoj Gori.
Milika Pavlović
Milika Pavlović je rođen 1934 godine u Pasjem Nuglu, Opština Žabljak. Završio je Filološki fakultet u Boegradu.
Objavio je knjige poezije "Vreteno Vremena", "Čista strana", "Mladi snijeg", "Brod za jednoga".
Pavlović je bio dobitnik Trinaestojulske nagrade, nosilac jednog broja stranih i domaćih odlikovanja i dobitnik brojnih domaćih i međunarodnih priznanja.
Tokom više od šest decenija duge stvaralačke karijere Pavlović je objavio trinaest zbirki poezije i više knjiga raznorodne publicistike. Na početku građanskog rata u SFRJ Pavlović je sa grupom crnogorskih intelektualaca formirao organizaciju pod imenom Javnost protiv fašizma - građanski pokret otpora koja se snažno suprotstavila ratnoj politici 90-ih.
Najduži period svog profesionalnog rada Pavlović je proveo kao novinar i urednik u tada jedinom dnevnom listu “Pobjeda”, a sedamdesetih godina prošlog vijeka Pavlović je bio biran za poslanika Narodne skupštine NRCG.
Bio je pokretač i urednik značajnog broja časopisa u Crnoj Gori i regionu, i jedan je od osnivača časopisa “Almanah”.
Hadži Radovan Bećirović-Trebješki
Rođen je 1898 godine u Ljevištima, a veći dio života proveo je u Grnjoj Bijeloj, Opština Šavnik. Poslednji je velikan u stvaranju epske poezije našeg naroda. Teško da bi se i u ovom vremenu u Crnoj Gori, Bosni i Hercegovini mogla naći kuća u kojoj se uz gusle ne pjevaju pjesme Radovana Bećirovića. Preminuo je u Nikšiću, 1986 godine.
Objavio je knjige : "Pogibja Blaža Boškovića", "Kosovska bitka 1389 godine", "Akademija gusala", "Gorski presto", "Ženidba Bega Ljubovića, a svadva Lakšića", "Polomljena Krila", "Besane Noći", "Krnovske legende", "Mojkovačka bitka", "Nagorkinje", "Pjesme kroz mramorje", "Petrovaradinska aždaja", "Pogibja velikog vožda Karađorđa", "Pjsesme borbe ropstva i slobode", "Rusko-japanski rat 1904-1905" i "Stabljike srpstva"
Kosta Radović
Rođen je 1935 godine u Mioču, opština Plužine. Završio je "Višu pedagošku školu" u Beogradu.
Objavio je knjige poezije: "Piva samoglasna", "Pslam o zemlji", "Za novi zavičaj", "Proauto nebo", "Izgovor uma", "Povelja", "Strah od sreće", "Ugarak tijela", "Rebro zemlje moje", "Smrt živog vrela", "Povratič", "Ljubav se javno kaže", "Kuća kod Hrista", "Izvršenje straha", "Izabrane pjesme", knjigu "Putopisi iz Kine", priredio je "Antologiju savremene jugoslovenkse poezije", objavio je knjige proze "Ljetopisna knjiga Arsenija Gagovića", "Vrtiteljka", "Uspenska vrata", i "Piva - potop" i istorijske knjige "Ahimandrit Arsenije Gagović i duhovnost Pive" i "Seoba manastira Piva".
Dobio je nagradu "Pive", nagradu "Kulturno-prosvetne zajednice Crne Gore", više nagrada za kulturno prosvetnu djelatnost u Pljevljima, odbio je da primi "Trinaestojulsku nagradu Crne Gore".
Utemeljivač je jugoslovelnskih književnih susreta "Pjesnička riječ na izvoru Pive".
Član je udruženja književnika Crne Gore.
Janko Brajković
Rođen je 1949 godine u Pisanoj Jeli. Završio je Filozofski fakultet u Nikšiću. Objavio je knjige poezije: "Kaktusi", "Tajna pepela", "Krug na vodi", "Tajna ogledala", "Neka nas zapamte" i knjigu pjesama za djecu "Šta radi šešir".
Dobio je nagradu "Oslobođenja Nikšića". Član je udruženja književnika Crne Gore.
Dragomir Brajković
Rođen je 1947 godine u Pisanoj Jeli, kod Bijelog Polja. Završio je Filološki fakultet u Beogradu.
OBjavio je knjige poezije: "Veliko putovanje", "Proljeće u teheranu", "Krvava svdba u Brzavri", "Povratak u Crnu Goru", "Ledene gore", "Južna mora", "kroz podvige - u čitanke", "Put u riječi", "Vatra u rukama", ""Slovo o postanku", "Discorso sulla genesi", "Ctarostavnik", "Troglas", "Za vekom", "Zalazeći", "Pričest u žitnom polju", "Na baštini", "Od tebe bežeći", "Moje se zna", "Nove i odabrane", knjigu pjesama za djecu "Dva detinjstva" i "Štono stari vele", knjigu parodija "Od versah meštri", knjigu putopisa "Mnogolika Kina", knjigu ogleda o djelu Vuka Karađića "Oko stožera", monografiju "Desanka Maksimović ili slovo o ljubavi" , knjigu "Povratak Jovana Dučića", pripedio antologije poezije za djecu "Sve što raste" i "Važna pitanja" "Ćitanka Kosovskog boja"(s Milovanom Vitezovićem), zbornik poezije "Po moru teče Lim", izbor iz srpske poezije nadahnute hrišćanstvom "Bogotražitelji" izbor poezije o bojevima i junacima prvog srpskog ustanka "Viš Srbije po nebu vedrome", izbor sprske poezije XX vijeka nastajale u izbeglištvu, izgnanstvu i rasejanju "Među svojima" i knjihu proze "Teslin pojmovnik".
U kolekciji "Odgovori" Miloša Jevtića objavljena je knjiga razgovora sa Dragomirom Brajkovićem "Poreklo nade".
Dobitnik je nagrada: "Milan Rakić", "Isidora Sekulić", "Branko Ćopić", "Trinaestojulske", "Oktobarske nagrade grada Beograd", "Grad pisaca Herceg Novi", "Sveti Sava", "Vito Nikolić", "Dušan Kostić", "Zlatni grumen", "Zlatni beočug", "Laza Kostić", "vukove Nagrade, "Pečat varoši sremskokarlovačke", međunarodne nagrade "Padus Amoneus", nagrade "Zmaj Ognjeni Vuk" i nagrade "Odzivi Filipu Višnjiću".
Tadija Popović
Rođen je 1938 godine u Podgori, opština Žabljak. Završio je Filološki fakultet u Beogradu. Preminuo je u Pljevljima 2000. godine.
Objavio je knjige poezije : "Jata blagodatna", "Vreme pesme", "Odbrana cveća", "Izlazak Sunca", "Po milosti samoće", "Iskušavanje pejzaža" i "Pesme".
Posthumno je objavljena knjiga njegove poezije "Pristup lepoti". Član je udruženja književnika Crne Gore.
Milorad Blečić
Rođen je 1941 godine na Pogledini, Opština Plužine. Studirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Preminuo je u Beogradu 2005. godine.
Objavio je knjige: monografije - "Desanka Maksimović - život praćen pesmom" , "Vito Marković - njim samim", antologije "Kako se rađala jugoslovenska revolucionarna poezija", "Dočekaj starost reka i planeta" (s Viktorom Šeđerovskim), "Kritičari o pesništvu Desanke Maksimović", "Beograde, moj beli labude", "Antologija jugoslovenskog pesništva o biljkama", "Vukova pesmarica o biljkama", "Biljke i biljna simbolika u Lelejskoj gori Mihaila Lalića", "Ivo Andrić pred nepreglednom rekom života". Knjige eseja "Otvorene reči", "Moć poezije", "Poezija i vreme", "Poezija imeđu sna i realnosti", "Nova viđenja", "Blaže Koneski - portret pesnika", "Šume zlatne šume i druge biljke u Dnevniku o Čarnojeviću Miloša Pogledine", "Jabuka čudotvorka i druge kaže", "Pivska krvava bajka", novela "Očeve (ne)ostveštane lule", "Veliki đavoiz Mrčajnog dola", "Jezička biserna kovanica", knjige "Piva opeva sebe" i "Vojvoda Lazar Sočic u delima znamenitih pisaca". Sa Božidarom Mladenovićem pripredio je knjige putopisne proze Grigorija Božovića "Krajina Lazara Sočice" i "Pilitor Vojvode Momčila" i trilogiju o znamenitom hajduku Baju Pivljaninu -"Bajo Pivljanin u narodnoj pesmi, legendi, priči" i "Bajo Pivljanin u poeziji i drami".
Dobitnik je nagrada : "Isidora Sekulić", "Zlatne značke Kulturno-prosvetne zajednice Srbije", "Zlatne porovnice Eko-festa Vlade republike Srbije za književnost o biljkama i biljnom svetu za 1993 godinu. Međunarodnog žirija "ARKA" za najbolju knjigu domaćeg i stranog autora objavljenu u edicijama IP ARKA iz Smedreva za 2003 godinu. Specijalne nagrade i Plakete s likom Vladimira Ćorovića Skupštine Opštine Gacko i srpskog prosvijetnog i kulturnog društva "Prosvjeta" Republike Srpske - Opštinskog odbora u Gacku.
Bio je član udruženja književnika Srbije.
Petko Minić
Petko Minić je rodjen 5. juna 1952. godine u selu Jablanovu, kao osmo dijete, od oca Milorada-Tića i majke Cmiljane, rodjene Vukićević. Osnovnu školu učio je u Jablanovu i Bistrici, gimnaziju u Bijelom Polju.
Filološki fakultet završio je u Beogradu, grupa -Srpskohrvatski jezik i jugoslovenska književnost, 1976. godine.
Od septembra 1976. godine živi I radi kao profesor u Srednjoj školi “17 septembar “ u Žabljaku. Do sada je objavio zbirke pjesama “Simfonija srca” i “Spektar suvenira”. “Hajde da pričamo” je treća knjiga koju objavljuje i poklanja ljubiteljima knjiga.
Naod Vuković
Naod B. Vuković, rođen je 1932. godine u selu Merulja kod Žabljaka.
Osnovnu (četvororazrednu) školu završio je u Novakovićima, nižu gimnaziju u Pljevljima i Nikšiću, Srednju tehničku školu u Titogradu (Podgorica), Višu pedagošku školu u Kragujevcu i Ekonomski fakultet u Titogradu (Podgorica).
Veći dio radnog vijeka proveo je kao prosvjetni radnik, a posljednih petnaestak godina u privrednim organizacijama.
Objavio je više radova iz prosvjetno-pedagoške struke, i nekoliko humorističkih tekstova u više listova i časopisa. Zatim romane “Mališa” “Košmar” , “Tamo gdje Bogovi sanjaju” (dva izdanja), zbirku pripovijedaka “Trepeti prošlosti” i zbirke poezije “Vrijeme zemno” , “Kroz godine prošle mnoge”,i “Dok vjetrovi kovitlaju”. Pjesme su mu objavljivane u više zbornika , časopisai listova,a neke su prevedene na ruski jezik. Član je nekoliko književnih asocijacija , između ostalih : Udruženja književnika Crne Gore , Udruženja književnika Srbije , Književne zajednice Jugoslavije i Književnog kluba Žabljak , čiji je predsjednik. Dobitnik je nekoliko manjih književnih nagrada.
Redovni je član Matice srpske. Živi u Žabljaku.
Branka Vojinović Jegdić
Branka Vojinović Jegdić rodjena je 1962. godine u Pljevljima, a živi i stvara u Podgorici. Piše poeziju , prozu, poeziju za djecu, haiku ,satiru, prikaze knjiga, a sakuplja i narodne umotvorine.
Zastupljena u mnogim časopisima , zbornicima , almanasima , panoramama, sajtovima , antologijama, kako kod nas tako i u svijetu i prevedena na mnoge jezike. Dobitnica više nagrada i priznanja. Objavljene knjige: “I tamo me ima” (poezija,1999), “Ostajem u pjesmi” (poezija 2019), “Haiku” (haiku poezija, 2019). Priredila je knjigu: “Pisma balkanskih žena” (satiricne pjesme, 2014), i Antologiju haiku poezije u Crnoj Gori “Gorski biseri” (haiku 2019).
Jedna je od dobitnika nagrade “Naji Naaman” za 2020. godinu. Ovu vec tradicionalnu književnu nagradu dodjeljuje Fondacija “Naji Naaman” iz Libana. Nagrada Fondacije “Naji Naaman”iz Libana ustanovljena je 2002. godine i dodjeljuje se autorima koji u svom književnom radu njeguju ljudske vrijednosti i podržavaju ljudske slobode.
Jelena Mrdak
Jelena Mrdak - diplomirani inženjer elektrotehnike , Spec Sci EES, rodjena u Pljevljima 26.03.1992. godine kao najstarije dijete oca Milivoja i majke Vere.
U rodnim Pljevljima završava veći dio osnovnog obrazovanja. Od 2006. godine svoj boravak i obrazovanje nastavlja na Žabljaku. Na Univerzitetu Crne Gore , Elektrotehničkom fakultetu , na odsjeku Elektroenergetski sistemi završava specijalističke studije.
Svoj radni angažman u struci najprije ostvaruje kao profesor na Elektro grupi predmeta u ETS “Vaso Aligrudić” u Podgorici, a potom kao inženjer u Elektrodistributivnom sistemu Crne Gore (Cedis).
Iako nepovezano sa odabirom njenog profesionalnog opredjeljenja, književnost, prvenstveno poezija, oduvijek su bile njen omiljeni hobi , ljubav i okupacija. U istoj je često tražila bijeg od stvarnosti , ili pak način da glasno izrazi svoje emocije , razmisljanja , buntovničke stavove, da svoj doprinos ili uticaj na odredjene teme iz svakodnevnice.
U skromnom vremenu bavljenja pisanjem dobitnik je brojnih nagrada i priznanja, koji su potvrda da njen pogled na svijet , upakovan na svojevrstan način , zavredjuje pažnju. Član je književnog kluba Žabljak. Autor je knjige “ Na krilima mašte “ , kao i jedan od autora zbirke poezije “Durmitorske iskre”.
Kao neopisivo važan cilj u svijetu bavljenja književnošću , jedan od glavnih ličnih ciljeva, mlada pjesnikinja predstavlja želju za izdavanjem romana.
Boško Pušonjić
Novinar i književnik Boško Pušonjić rođen je 06. aprila 1933. godine u Crljenicama, opština Pljevlja. Gimnaziju je završio u Pljevljima a Filozofski fakultet – grupa svjetske i jugoslovenske književnosti u Beogradu. Poslije završenih studija posvetio se novinarstvu. Bio je stalni dopisnik i šef dopisništva „Politike“ u Titogradu od 01.januara 1962. godine sve do smrti.
U književnom stvaralaštvu Boška Pušonjić dominira poezija. Objavljene su mu knjige: „Vreme u zvezde raskovano“, „Balada o Pivi“, „Crna Gora izbliza“, „Od Oboda do Sutjeske“, „Nordijka u Tari“, „Ljubišnja“, „Zaum poljem Tara teče“, „Konačište vremena“, . Poslije njegove smrti objavljene su mu knjige: “Mladost Jabuke“, „Tara ljepotica svijeta“, I zbirka reportaža „Neuništivi narod“, objavljenih u „Politici“ od 1973 – 1985. godine.
Pjesme su mu prevođene na strane jezike. Neke od njih , kao i reportaže, objavljene su u školskim čitankama. Ovog vrsnog novinara i darovitog pjesnika posebno je interesovao predio između Lima i Tare, Pive i Drine.
Imao je izuzetnog smisla da osjeti svo bogatstvo ovog kraja , pa je tokom svog 24 – godišnjeg novinarskog rada uvijek se vraćao ovim prostorima, njegovoj prošlosti istoriji i prirodi.
Vasilije Jovović
Vasilije M. Jovović, sin Milinka I Milosave , rodjen je 16. februara 1932. godine u Tepcima, gdje je proveo djetinjstvo i dio mladosti.Višu realnu gimnaziju završio je u Nikšiću i Pljevljima, gdje je maturirao juna 1952. godine.
Diplomirao je jugoslovenske književnike i srpskohrvatski jezik na Filozofskom fakultetu u Sarajevu , na kojem je i magistrirao na Odsijeku pedagogija i psihologija. U toku svog radnog vijeka , od septembra 1956. do oktobra 1991. godine , obavljao je skoro sve poslove u oblasti obrazovanja: profesora osnovne škole i gimnazije do profesora na visokoškolskoj ustanovi za obrazovanje nastavničkog kadra.
Osim toga, rukovodio je osnovnom školom i gimnazijom (4 godine), medjuopštinskom i regionalnom pedagoškom službom (10 godina), zavodom- SIZ-om za zaposljavanje (2 godine) i srednjoškolskim djačkim domom (2 godine) , a radio je , kao viši stručni saradnik u grupi za visoko školstvo, u Republičkom sekretijaratu (Ministarstvu ) za obrazovanje , nauku i kulturu u Republici BiH.
Gligor Muminović
Gligor Muminović rodjen je 5. marta 1948. godine u selu Kruševu , ispo planine Vučevo, na ušću rijeke Pive u Drinu . Osnovnu školu je učio u Crkvičkom Polju na Pivskoj planini ispod Durmitora , gimnaziju u Foči, srpski jezik i književnost je studirao u Beogradu.
Pisao je scenarije za cijeli niz društvenih i kulturnih manifestacija, objavljivao pjesme, eseje, besjede, recenzije, prikaze književnih djela i kritike, priče , uredjivao listove i časopise “Radost” , “ Savovanje” , “ Saborac” i “Vidovdanski godišnjak” . Cjelokupno stvaralaštvo moglo bi se podijeliti na poeziju, prozu, dramu, esejistiku, publicistiku i metodiku nastave srpskog jezika i književnosti.
Biljana Obradović Donovski
Rođena 26. maja 1952. godine u Žabljaku.
Objavila zbirke lirske poezije: ‘ Mirisna kruna‘ , ‘ Zlatna osama ‘ , ‘ Rečni mozaik‘ ,‘ Staklena planina ‘ , ‘ U talasima sunce ‘ i ‘ Ogledalo predvečerja ‘ .
Objavila dvojezičnu srpsko – makedonsku knjigu lirsko filozofskih aforizama ‘ Čari neprolznosti ‘ Poezija Biljne Obradović Donovski objavljivana je u književnim listovima, književnim časopisima kao i u više antologija. Završila Pravni fakultet u Beogradu i cijeli radni vijek provela radeći u saveznim i republičkim organima uprave.
Član je Udruženja književnika Crne Gore i Udruženja književnika Srbije.
Živi u Beogradu.
Stojan Karadžić
Stojan (Jovanov) Karadzić rodjen je 13. oktobra 1927. godine u Žabljaku, pod Durmitorom, gdje je završio i osnovnu školu. Gimnaziju je završio u Nikšiću 1949. godine., posle koje je studirao tri godine na Diplomatsko-novinarskoj školi u Beogradu , a zatim je diplomirao na Pravnom fakultetu u Beogradu 1945. godine.
Posle završetka studija bio je četiri godine predsjednik Sreskog suda u Žabljaku,a zatim tri godine radi na rukovodećim mjestima u Željezari Nikšić.
Godine 1962. odlazi u carinsku službu u Beograd, gdje ostaje do 1992. godine. Poslednjih dvanaest godina nalazio se na dužnosti pomoćnika direktora Savezne uprave carina, na kojoj je i penzionisan.
Nalazeći se duže vrijeme na radu u carinskoj službi objavio je više knjiga iz oblasti carinskog, deviznog i spoljnotrgovinskog sistema. Izdao je i knjigu “Durmitorski ljetopis”.
Željko Šljivančanin
Dr. Željko Šljivančanin je naučni savjetnik u Institutu za nuklearne nauke „Vinča“ i dopisni član Srpske akademije nauka i umjetnosti. Rođen je 1967. godine na Žabljaku, gdje je završio osnovnu školu i dva razreda gimnazije. Matematičku gimnaziju u Beogradu završio je 1986. godine. Godine 1991. diplomirao je na Fizičkom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Od 1993. godine radi u Institutu za nuklearne nauke „Vinča”.
Na Fizičkom fakultetu u Beogradu odbranio je doktorsku disertaciju 1999. godine. Tokom 1999. i 2000. godine, dr Željko Šljivančanin je boravio na postdoktorskoj specijalizaciji na Univerzitetu u Olborgu (Alborg University), u Danskoj, a zatim od 2000. do 2002. godine specijalizaciju je nastavio na Univerzitetu u Orhusu (Aarhus University), takođe u Danskoj. Od 2002. do 2007. godine, boravi u Švajcarskoj, u Lozani, na EPFL (Ecole Polytechnique Federale de Lausanne). Od 2007. godine ponovo je zaposlen u Institutu „Vinča”.
Za dopisnog člana SANU dr Željko Šljivančanin izabran je u novembru 2018. godine. Dr. Željko Šljivančanin se bavi istraživanjima u oblasti fizike kondenzovane materije i njegovi naučni rezultati su vezani za teoriju funkcionalne gustine i njenu primjenu u fizici površina, uključujući nove dvodimenzionalne materijale i nanostrukture na njima. Objavio je oko 60 radova u vodećim međunarodnim časopisima (Physical Review Letters, Nature Materials, Science, JACS, ACS Nano), koji su prema WOS citirani preko 3.400 puta.
Milenka Anđelić
Milenka Anđelić je završila osnovnu školu "Dušan Obradović" i SMŠ "17 Septembar" na Žabljaku kao nosilac diplome Luča. Tokom školovanja osvajala je brojne nagrade na literarnim i likovnim konkursima kao i takmičenjima znanja u oblasti matematike. Osnovne i specijalističke studije završila je na Prirodno matematičkom fakultetu u Podgorici i stekla zvanje diplomiranog fizičara. Kao stipendista Vlade Republike Koreje stiče zvanje magistra fizike na Kyung Hee Univerzitetu, Seul, Južna Koreja.
Trenutno je stipendista McMaster Univerziteta na doktorskim studijama u Kanadi gdje nastavlja svoj istraživački rad u oblasti inžinjeringa. Slobodno vrijeme voli da provodi pišući poeziju, koju posvećuje porodici i svojoj domovini Crnoj Gori. Svoje stihove objavila je u zbirci poezije pod naslovom "Durmitorske iskre", izdatom 2009. od strane udruženja Književnog kluba Žabljak.
Višnja Krstajić-Stojanović
Višnja Krstajić- Stojanović rodjena je na Žabljaku, o Nikoljdanu. Višu školu za specijalne pedagoge završila je u Beogradu, a fakultet za defektologiju u Zagrebu. Koautor je čitanki za specijalne osnovne škole u Bosni i Hercegovini: Djeca su vojska najjača i Djeca su radost svijeta.
Objavljuje kratke novinarske priče. Knjige koje je izdala: “Ne plači za Sarajevom”, “S obe strane ljubavi”, “Bol i gnev” , “Na obali rijeke Bosne” , “Nisam htjela da ispružim dlanove” , “U čast godinama” , “Jovana”.
Do rata, 1992. godine , živjela je i radila u Sarajevu kao profesor logoped. Sada živi u Beogradu.
Jovana Bojović
Mr Jovana Bojović rođena je 1989. godine u Podgorici. Diplomirala je dramaturgiju na FDU na Cetinje, a master akademske studije završila na FDU, Beograd. Dobitnik je brojnih nagrada za najboljeg studenta Fakulteta dramskih umjetnosti, Cetinje.
Scenarista je devet epizoda prve istorijske TV serije u Crnoj Gori “Božićni ustanak” (2017) Dramom “Otvoren kraj” (2015) , pobjeđuje na konkursu “Skroz nova drama”, koji raspisuje Crnogorsko narodno pozorište. Na osnovu drame “Slobodno vrijeme ili tamno je svijetlo” Jovana Bojović (adaptacija drame “il tempo libero” , Gian Maria Cerva) urađen je performans u režiji Diega di Bree u Kraljevskom pozorištu Zetski dom , kao i na festivalu Quartieri dell`Arte u Viterbu (Italija). “Slobodno vrijeme ili tamno je svijetlo” , Jovane Bojović izvedeno je u Nacionalnoj akademiji umjetnosti u Norveškoj (Oslo) , u režiji Hermana Bernholfa. “Ukroćena goropad” Viljema Šekspira u adaptaciji Jovane Bojović i režiji Zorana Rakočevića premijerno je izvedena 2017. godine na festivalu “Budva grad teatar”. Dramom “Mirovna misija” (2011) Jovana Bojović pobjeđuje na međunarodnom konkursu Kazališnog epicentra-Zagreb i pozorišta Company of Angels iz Londona. Istoimena drama izvedena je 2018. godine u produkciji Bjelopoljskog pozorišta.
Na konkursu “Ratkovićeve večeri poezije” osvaja prvu nagradu za knjigu poezije “S glavom u torbi”.Istoimena knjiga ulazi u širi izbor za nagradu Biljana Jovanović (2017). Asistent je na predmetu Filmski i telvizijski scenario na Faakultetu dramskih umjetnosti na Cetinju.
Nešo Žugić
Nešo Žugić je rođen 1936. godine u Novakovićima, pod Durmitorom. Stihove je objavljivao u : “Studentu” , “Mladosti” , “Savremeniku” , “Stvaranju” , “Mostovima”, “Ovdje”, “Radu”, “Povelji”, “Raskovniku”, “Odzivima”, “Frontu”, i “Politici”. Objavio je zbirke pjesama: “Plamen ognjišta” (1974) , i “Vučja zvijezda” (1970), a zastupljen je u antologijama i zbornicima.
Bio je član književnika Crne Gore. Umro je 2006. godine u Žabljaku i sahranjen je u rodnim Novakovićima. Pored ove zbirke koja se objavljuje posthumno , isti izdavači mu objavljuju i zbirke: “Sanja s proljećem na ti” i “Molitva za Milenijum”.
Živorad Bojović
Živorad Bojović rođjen je 19.03.1958. godine u selu Zminica, opština Žabljak. Diplomirao na Prirodno matematičkom fakultetu odsijek za matematiku 1980. iste godine u mjesecu oktobru zasnovao radni odnos u srednjoj školi u Žabljaku. U periodu od 1990. do 1992. bio je predsjednik Opštine Žabljak. Od 1994. do 1998. bio je direktor škole. Od 2005. ponovo je izabran za direktora škole.
Živorad je čitav svoj radni vijek vezao za rodni kraj. Po završetku gimnazije sa odličnim uspjehom, završio je PMF u Sarajevu, odsijek za matematiku, kao jedan od najboljih studenata. Po završetku studija vraća se u rodni kraj i sa dnevnikom u ruci počinje svoju radnu karijeru u 22 godini kao profesor matematike. Čitav svoj prosvjetni rad podredio je matematici otkrivajući učenicima najveću istinu i vrhunsku ljepotu, ljepotu koja je tako stroga, uzvišena, čista i sposobna za najveću perfekciju koju samo najveća umjetnost može da iskaže. Profesor Živorad je svim svojim bićem služio prosvjeti za dobrobit svojih učenika i kao dokazani pedagog iškolovao brojne generacije sa entuzijazmom i uvjerenjem da je cjelokupno svoje profesorsko biće poklonio nesebično svojim učenicima. Uvijek se najveći uspjesi škole vezuju za vrijeme njegovog aktivnog rada u nastavi ili za vrijeme njegovog direktorovanja. Umro je 2020. godine.
Radoman Šamšal
Radoman Šamšal, rođen je 17.10.1926. godine u Pitominama, Opština Žabljak. Osnovnu školu završio je u Žabljaku.
Svoj životni vijek proveo je na Žabljaku, u kome je stvarao svoj život. Još kao dječak počeo je da se druži sa skijama , a posle drugog svjetskog rata počinje intezivno da se skija i da se takmiči u alpskom skijanju. U svojoj bogatoj skijaškoj istoriji bio je višestruki šampion Crne Gore i osvajač mnogih nagrada na saveznom takmičenju. Dao je veliki doprinos razvijanju crnogorskog skijanja , bio je jedan od inicijatora osnivanja Planinsko smučarskog društva Durmitor.
Da bi učestvovao na takmičenju na Jahorini kao jedini takmičar iz Crne Gore, Radoman je put prešao pješke. Ljubav prema skijama prenio je na svoju užu i širu porodicu i na brojne generacije mladih sa Žabljaka. Radoman Šamšal je bio i veliki humanitarac , pomagao je ljudima u nevolji, bio je član spasilačke ekipe. Umro je 1.03.2006. godine iza sebe je ostavio veliku porodicu koja je ponosna na njega i njegova dijela.
Novo Vuković
Književni kritičar, esejista i istoričar književnosti Novo Vuković, rođen je u Merulji (Žabljak) 3. juna 1937.godine. Završio je Filozofski fakultet u Beogradu 1960. A na istom fakultetu doktorirao 1975. godine. Bio je profesor Filozofskog fakulteta u Nikšiću i član Crnogorske akademije nauka i umjetnosti. Objavio je 10 knjiga i preko 200 naučnih radova i stručnih radova. Poznata dijela: “Pripovijedanje kao opsesija” , “Pripovijetke Stefana Mitrova Ljubiše” , “Uvod u Književnost za djecu i omladinu”. Umro je 2002. godine u Beogradu.
Novo Vuković
Novo Vuković rođen je 3. juna 1937. godine u selu Merulja, opština Žabljak. Četvororazrednu osnovnu školu završio je u Novakovićima, a osmorazrednu gimnaziju u Pljevljima. Studirao je jugoslovensku i opštu književnost na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Diplomirao je u junu 1960. Odslužio je vojni rok 1960/61. u Bileći i Užicu. Treći stepen (književnost) završio je na Filološkom fakultetu u Beogradu u juna 1967. godine, a doktorsku disertaciju (iz nauke o književnosti) obranio je na istom fakultetu u januaru 1975.
Radio je kao profesor u Učiteljskoj školi i Pedagoškoj akademiji u Nikšiću, kao predavač na Faculté des lettres u Nancyju (Francuska) i kao univerzitetski profesor na Učiteljskom fakultetu u Nikšiću.
Nekoliko je puta bio u inostranstvu, duže i kraće, kao gostujući profesor (VSP - Krakow 1975), govornik na naučnim skupovima (Harvard - Boston 1977), član naučnih i književnih delegacija (Prag i Bratislava 1976, New York 1977, Pariz 1998.).), Član komisije za obranu doktorskih teza (Sorbona - Pariz 1979), predavač srpskohrvatskog jezika i predavač civilizacije Jugoslavije (Nancy 1977-1979). Govorio je francuski i ruski jezik.
Govorio je na nekoliko međunarodnih i nacionalnih poznatih konferencija, konferencija i kongresa u zemlji. Takođe je bio kandidat akademika Milorada Pavića za Nobelovu nagradu za književnost (2001. i 2002.). Učestvovao je u nekoliko velikih projekata na polju književnih nauka, od kojih su neki realizovani na Crnogorskoj akademiji nauka i umjetnosti. Sarađivao je u stručnim i naučnim časopisima na srpskom i stranim jezicima. Uređivao je naučne časopise za književnost i jezik (Glasnik Odjeljenja umjetnosti CANU, Riječ) i književna izdanja. Nekoliko je puta bio predsjednik ili član žirija važnih književnih nagrada: Njegoševa nagrada, Miroslav Gospel Award, Risto Ratković, Ljubiša Award, Meša Selimović Award, Politikina nagrada zabavljača (za dječju književnost) itd. U to je vrijeme bio član žirija za nagradu Oktoih i stručnih odbora za nagradu AVNOJ, nagradu za trinaesti jul i predsjednik žirija za nagradu CANU - Petar Vukčević. Bio je član ili voditelj raznih stručnih i naučnih organizacija i tijela. Bio je član crnogorskih književnika, sekretar Odjeljenja za umjetnost, šef Njegoševog instituta, član Jugoslovenskog slavenskog odbora, direktor Instituta za jezik i književnost Filozofskog fakulteta u Nikšiću, predsjednik Odbora za književnost CANU i član Predsjedništva Matice srpske - Novi Sad.
Za svoj naučni i obrazovni rad primio je nekoliko nagrada: Nagradu Oktoih, Udruženje književnika Crne Gore, Nagradu za esej Vuk Filipović za knjigu Deveta soba, Nagradu za esej Laza Kostić, Nagradu Nikšić u septembru,Univerzitetu u Zagrebu Povelja Crne Gore, Zmajeva dječja plaketa itd. Naveden je u nekoliko domaćih i stranih (ABI) biografskih leksikona i registara.
Za pridruženog člana CANU-a izabran je 1993., a za redovnog člana 1996.
Akademik Novo Vuković napisao je osam knjiga, od kojih su neke objavljene u nekoliko različitih izdanja, te objavio preko 200 važnih naučnih i stručnih radova.
Preminuo je u Beogradu 25. Februara 2002.
Gligor Muminović
Gligor Muminović rodjen je 5. marta 1948. godine u selu Kruševu , ispo planine Vučevo, na ušću rijeke Pive u Drinu . Osnovnu školu je učio u Crkvičkom Polju na Pivskoj planini ispod Durmitora , gimnaziju u Foči, srpski jezik i književnost je studirao u Beogradu.
Pisao je scenarije za cijeli niz društvenih i kulturnih manifestacija, objavljivao pjesme, eseje, besjede, recenzije, prikaze književnih djela i kritike, priče , uredjivao listove i časopise “Radost” , “ Savovanje” , “ Saborac” i “Vidovdanski godišnjak” . Cjelokupno stvaralaštvo moglo bi se podijeliti na poeziju, prozu, dramu, esejistiku, publicistiku i metodiku nastave srpskog jezika i književnosti.
Danica Vuković
Danica Vuković (1921) je rođena u selu Merulja , u Žabljaku. Osnovnu školu je završila u rodnom selu , gimnaziju u Nikšiću, učiteljsku školu u Herceg Novom , a VPŠ u Sarajevu.
Kao prosvjetni radnik radila je po raznim seoskim i gradskim sredinama, a najduže u Sarajevu i Žabljaku.
Objavila je veći broj pjesama u raznim listovima i časopisima i zbirku stihova "Rukoveti" , "Detinjstvo na visoravni", kao i "Stihovi i proza".
Testamentom je ostavila značajnu sumu novca oročenu u devizama od čije kamate su se nagrađivali najbolji đaci škole u Žabljaku.
Mirčeta Bulić
Rođen u Šarancima, durmitorski kraj. Najistaknutiji društveni-politički radnik u istoriji durmitorskih opština. Pjesnik Durmitora, izdao je zbirke pjesama: “Zore Durmitora i mora”, “Pismo Majakovskom”, “Pjesničke vedrine”, “ Genije u pelenama”, “Piloti vjetra”, “Tražićemo drugi svijet”, “Durmitore-Bogova prijestole”, “Rada-Čokolada”, “Plemenici i savremenici”, “Rogovi u vreći ne miruju”, “Durmitore kućo moja”, “Ludo sam se igrao životom”, “Azbučnik Zlatoustog”.
Radenko Popović
Radenko Popović rođen 1953 u Tepcima kod Žabljaka. Poeziju piše i objavljuje od rane mladosti. U novije vrijeme objavljuje i kraće prozne radove. Objavljivao u mnogim listovima i časopisima. Knjige poezije: “ Tamo gdje prosjak sanja” (1994), “ Ču jednaki” (1995), “ Ne zbori ako ne umiješ” (2000), “Bijeg iz nigdje” (2005), “Štap popa Stevana” (2009).
Igor Bojović
Igor Bojović je dramski pisac, dramaturg i scenarista. Rođen je 27. maja 1969. godine u Nikšiću. 1995. godine završio je dramaturgiju na Fakultetu dramskih umjetnosti u Beogradu. Upravnik je Pozorišta Boško Buha u Beogradu. Pohađao je Internacionalnu školu dramaturgije pri Kraljevskom dvorskom pozorištu u Londonu. Punih 18 godina bio je direktor i umetnički direktor Pozorišta lutaka “Pinokio”, a prije toga i direktor drame i dramaturgije Crnogorskog narodnog pozorišta u Podgorici.
Autor je većeg broja dramskih tekstova, ali prijee svega važi za jednog od najplodnijih i najistaknutijih domaćih dramskih pisaca za djecu. Drame su mu izvedene na skoro svim scenama u zemlji i prevedene na francuski, bugarski, makedonski, italijanski, engleski, ruski i turski jezik.
Dobitnik je Sterijine nagrade za dramske tekstove "Mačor u čizmama" (Pozorište "Boško Buha", Beograd, 1995.) i "Izvanjac" (Crnogorsko narodno pozorište, Podgorica, 1996.) Dramu „Divče“ (Happy End) u prevodu Mirel Roban, objavila je izdavačka kuća Antoine - Vitez u ediciji L`espace d`un instant u Parizu, 2005. Dramski tekst za djecu „Crvenkapa“ uvršten je u školski program za četvrti razred osnovne škole i objavljen je u čitanci za IV razred, Izdavač: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd, 2005. Dramski tekstovi "Izvanjac" i "Ženidba kralja Vukašina" su u obaveznoj lektiri za osmi i deveti razred u Crnoj Gori. 2004. godine dobio je Zmajevu nagradu za ukupan doprinos dramskom stvaralaštvu za djecu.
Dugogodišnji je predsjednik srpskog ogranka UNIMA, najznačajnije svjetske lutkarske organizacije.
Rade Šarović
Rade Šarovic rođen 1981. godine u Žabljaku, gdje je završio osnovnu i srednju školu. Osnovne studije Filozofskog fakulteta u Nikšiću na Studijskom program za sociologiju završio je 2008. godine. Magistarske studije, na istoj univerzitetskoj jedinici, završava 2010. godine odbranivši magistarski rad sa temom: “Sociološki aspekti postsocijalističke transformacije društvenog poretka u Crnoj Gori“. Doktorirao je 2010. godine, na temi: “Sociološko istraživanje sela i porodičnih poljoprivrednih gazdinstava u Crnoj Gori”.
Za vrijeme doktorskih studija u zimskom semestru 2012/13 godine bio je korisnik stipendije Moskovskog državnog univerziteta imena ” Lomonosova” u Moskvi, Rusija.
Od 2010. godine je angažovan kao redovni saradnik u nastavi na programskom studiju sociologije na disciplinama „Sociologija sela I i II” „Sociologija grada I i II” “Sociologija crnogorskog društva” da bi nakon izbora u zvanje preuzeo predavanja na disciplinama „Sociologija sela I i II” I Sociologija porodice I i II. Angažovan je kao viši saradnik na Institutu za sociologiju i psihologiju Filozofskog fakulteta u Nikšiću, na kome je učestvovao u realizaciji više medjunarodnih naučnoistraživačkih projekata. Član društva sociologa Crne Gore od 2010. Godine. Autor je više naučnih radova objavljenih u domaćim i stranim časopisima i publikacijama. Učestvovao je na više naučnih skupova domaćeg i međunarodnog karaktera.
Jovan Delić
Jovan Delić Delić rođen u Borkovićima (Crna Gora) ,1949.godine. Osnovnu školu učio je u pivskim selima (Bojkovići, Goransko, Plužine i Milkovac), a gimnaziju završio u Nikšiću. Studirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu, na grupi za opštu književnost (1967-1981) gde je magistrirao (1983), a potom i doktorirao (1996). Kao profesor po pozivu, držao je predavanja na slavističkim katedrama u Hamburgu, Berlinu, Manhajmu, Jeni, Hajdelbergu, Frankfurtu, Grajfsvaldu, Haleu i Segedinu. Studije, tekstove i članke objavljivao je na ruskom, ukrajinskom, njemačkom i francuskom jeziku. Od decembra 1972. do juna 1998. radio je na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, a od 1998. predaje savremenu srpsku književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu. Od 1986. do 1991. radio je kao lektor na Univerzitetu Georg August u Getingenu.
Član je Matice srpske od 1985, stalni član saradnik od 1995, član Upravnog odbora od 1999, a za glavnog urednika Zbornika Matice srpske za književnost i jezik postavljen je 2000. godine.
Za dopisnog člana SANU izabran je 2018. godine.
Objavio je oko 450 bibliografskih jedinica i brojne knjige, od kojih navodimo samo deo: Kritičarevi paradoksi, 1980; Srpski nadrealizam i roman, 1980; Pjesnik ‘patetike uma’ (o pjesništvu Pavla Popovića), 1983; Tradicija i Vuk Stef. Karadžić (1990); Hazarska prizma, tumačenje proze Milorada Pavića (1991); Književni pogledi Danila Kiša, ka poetici Kišove proze (1995); Kroz prozu Danila Kiša, ka poetici Kišove proze II (1997); O poeziji i poetici srpske moderne (2008); Ivan V. Lalić i njemačka lirika (2011);
Dva puta je nagrađivan „Brankovom nagradom” Matice srpske za esej (radovi o Tinu Ujeviću i Aleksandru Solneženjicinu). Dobitnik je nagrade „Milan Bogdanović” za novinsku književnu kritiku, nagrade Društva književnika Vojvodine „Knjiga godine” za Hazarsku prizmu, nagrade „Vuk Filipović” i BIGZ-ove nagrade i nagrade „Zlatna srpska književnost” iz Fonda Aleksandra Arnautovića za izuzetan doprinos izučavanju srpske književne nauke. Za delo Ivan V. Lalić i njemačka lirika dobio je nagradu „Đorđe Jovanović” za 2012. godinu, za književnu kritiku i esejistiku. Posebni značaj ima prestižna nagrada „Mladen Leskovac”, koju dodeljuje Matica srpska, za celokupno naučno delo iz oblasti istorije srpske književnosti. I još mnoge druge.
Branislav Ostojić
Branislav Ostojić rođen je 2. novembra 1940. godine u Vrelima – Žabljak. Osnovnu i srednju školu završio je u Žabljaku i Nikšiću. Na Filološkom fakultetu u Beogradu diplomirao je srpskohrvatski jezik sa opštom lingvistikom i staroslovenskim jezikom 1966. godine. Magistrirao je (1970) i doktorirao (1975) na istom fakultetu.
Po pozivu držao je predavanja na Filozofskom fakultetu u Zagrebu, Dubrovniku i Sarajevu. Držao je predavanja na Jugoslovenskom međunarodnom slavističkom seminaru u Zadru i Sarajevu, a bio je gost predavač na Hrvatskoj međunarodnoj ljetnjoj slavističkoj školi u Dubrovniku. Kao gost držao je predavanja na Kolumbija univerzitetu u Njujorku, na Harvardu i na Univerzitetu u En Arboru (Mičigen) u SAD.
Bio je predsjednik Vijeća Odsjeka za srpskohrvatski jezik i književnost, prodekan za nastavu na Filozofskom fakultetu u Nikšiću, a šef Katedre za srpskohrvatski (srpski) jezik od njenog osnivanja. Od osnivanja Društva za nauku i umjetnost Crne Gore 1974. godine radio je u Podgorici kao rukovodilac Odbora za jezik i književnost. U CANU je bio inicijator lingvističkih istraživanja. Bio je sekretar Odjeljenja umjetnosti i član Predsjedništva CANU (2002–2012). Istovremeno je rukovodio Institutom „Petar II Petrović Njegoš“ i bio predsjednik Odbora za kritičko izdanje Njegoševih djela. Uređivao je Glasnik OU i sve lingvističke i leksikografske publikacije CANU. Tri godine bio je pomoćnik direktora Jugoslovenskog međunarodnog seminara za strane slaviste u Zadru, više puta je bio član stručne Komisije za Nagradu AVNOJ-a, član Jugoslovenskog slavističkog komiteta, član Komisije MKO za izučavanje i nastavu jezika i jugoslovenskih književnosti na stranim univerzitetima, član Komisije u Skupštini SFRJ za utvrđivanje istovjetnosti tekstova na jezicima naroda i narodnosti Jugoslavije, a jedno vrijeme i njen predsjednik. Bio je član: Međuakademijskog odbora za izučavanje slovenskih jezika (JAZU – Zagreb), Međuakademijskog odbora za dijalektološke atlase (SANU – Beograd), Međuakademijskog odbora za proučavanje ortografske i ortoepske problematike (ANUBiH – Sarajevo), a bio je jedno vrijeme i član Međuakademijskog odbora za onomastiku (JAZU – Zagreb), Odbora za standardizaciju srpskog jezika pri SANU u Beogradu, potpredsjednik Društva za negovanje i proučavanje srpskog jezika u Beogradu. Bio je (a nekih je i sada) član redakcija: Onomastika Jugoslavije – Zagreb, Književnost i jezik – Beograd, Suvremena lingvistika – Zagreb, Riječ – Nikšić, Srpski jezik – Beograd. Urednik struke – Lingvistika, filologija – Enciklopedija Jugoslavije za Crnu Goru (drugo izdanje) – Zagreb, urednik lingivističkih publikacija u Unireksu i dr.
Njegova bibliografija broji preko 350 studija i rasprava, priloga i članaka u našim i stranim časopisima. Napisao je 20 knjiga od kojih su najznačajnije: Jezik Petra I Petrovića (1976); O crnogorskom književnojezičkom izrazu I–III (1985, 1999. i 2003); Vuk Karadžić i književni jezik u Crnoj Gori (1989); Jezik Memoara vojvode Anta Dakovića (1989); Iz crnogorske leksikologije i leksikografije (1992); Kolebanja u normi srpskog jezika (1996); Prilozi o Njegoševu jeziku (1997); Rečnik (i)jekavizama srpskog jezika (2000); Istorija crnogorskog književnojezičkog izraza(2006).
Dobitnik je Trinaestojulske nagrade i Ordena rada sa srebrnim vijencem. Za vanrednog člana Crnogorske akademije nauka i umjetnosti izabran je 19. novembra 1993, a za redovnog 8. decembra 2000. godine. Živi u Nikšiću.
Saša Knežević
Saša Knežević, osnovnu i srednju školu završio je u Podgorici, a studije istorije na Filozofskom fakultetu Univerziteta Crne Gore. Magistrirao je 1997. godine na Odsjeku za istoriju Filozofskog fakulteta u Beogradu sa temom: Britansko-crnogorski odnosi 1878-1908. Istraživački se bavio spoljnom politikom Crne Gore, spoljnom politikom Velike Britanije, istorijom diplomatije i ukupnim međunarodnim odnosima u XIX i XX vijeku. Autor je knjige Crna Gora i Velika Britanija (Podgorica 2001), koautor udžbenika istorije za treći razred srednjih škola u Crnoj Gori (Podgorica 2003. i renovirano izdanje 2008), i knjige Velika Britanija i aneksiona kriza (Podgorica 2005), a objavio je veći broj naučnih i stručnih radova u domaćim i stranim časopisima. Učestvovao je na značajnom broju naučnih skupova u zemlji i inostranstvu. Njegove knjige Crna Gora i Velika Britanija i Velika Britanija i aneksiona kriza prikazane su u britanskim časopisima i štampi. U nekoliko navrata obavljao je istraživački rad i stručno usavršavanje u inostranstvu, posebno u Velikoj Britaniji i SAD. Od 1997. do početka 2002. godine bio je Predsjednik Udruženja istoričara Crne Gore.
Radno angažovanje u prosvjeti otpočeo je kao diplomirani profesor u osnovnom a potom u srednjem obrazovanju, da bi od 1995. godine bio angažovan kao saradnik na Odsjeku za istoriju Filozofskog fakulteta u Nikšiću, gdje je, nakon magistrature 1997. godine, izabran u zvanje asistenta na predmetima opšte storije novog vijeka. Bavio se novinarstvom i publicistikom i objavio je veći broj članaka i priloga u štampi.
Doktorirao je 19.05.2005. godine na Filozofskom fakultetu u Beogradu sa disertacijom Velika Britanija i aneksiona kriza. Na Filozofskom fakultetu u Nikšiću predavao je Opštu istoriju savremenog doba. Vršio je dužnost rukovodioca Studijskog programa istorija na Filozofskom fakultetu. Od septembra 2007. godine angažovan je na Fakultetu političkih nauka u Podgorici kao predavač na predmetu Istorija Evrope, a od marta 2009.godine u radnom je odnosu na istom fakultetu. Odlukom Senata Univerziteta Crne Gore od 07.07.2011. godine izabran je u zvanje vanredni profesor za predmete Savremena istorija međunarodnih odnosa, Osnovi diplomatije i Istorija balkanskih odnosa na Fakultetu političkih nauka. Na istom fakultetu obavljao je dužnost prodekana, rukovodioca doktorskih studija, predstavnika u Senatu UCG, i dekana u mandatnom periodu 2014 - 2018 godine.
Budo Novosel
Dragutin Budo Novosel (1954), diplomirani ekonomista iz Podgorice, rođen je u selu Bosači nadomak Žabljaka, glavni je i odgovorni urednik lista „Glas Žabljaka“, vlasnik Izdavačke kuće „Novograf“, bio je direktor prestižnih izdavačkih kuća „Obod“ i „Pobjeda“, piše i objavljuje poeziju, eseje i književnu kritiku.
Kao predsednik Fondacije Vukove zadužbine za ove tri durmitorske opštine, Novosel je govorio o rezultatima koje je ova organizacija ostvarila u proteklih 20 godina, a upravo ove godine obeležava taj jubilej. Radi negovanja Vukove postojbine, njegovog imena i dela, Fondacija je uspela da u Petnjici, nedaleko od Šavnika, zavičaju Vukovih predaka, 2005. godine podigne spomenik Vuku Karadžiću i Spomen park „Vukovi korijeni“. Tu se svakog Petrovdana, kraj kamena temeljca doma Vukovih predaka, organizuje literarni konkurs za učenike osnovnih škola i dodeljuju nagrade, a svake treće godine se organizuju i naučni skupovi posvećeni Vukovom delu. Sa ovih manifestacija objavljeno je i osam zbornika, rekao je Novosel i govorio svoju vitešku pesmu epskog katrena „Vojvotkinja“.
Čedo Kovačević
Čedo Kovačević (1930) je rođen u Kovačkoj dolini u Žabljaku. Gimnaziju je učio u Nikšiću i Splitu, a Geodetsko vojno učilište završio je u Beogradu, gde je studirao i geografiju na PMF. Radio je u Geografskom institutu JNA u Beogradu, Geološkom zavodu Srbije, rudarskoj industriji u Zambiji, a do penzionisanja u Geodetskom zavodu Crne Gore. Piše pesme, aforizme, haiku poeziju, lirske zapise, kritike.
Objavio je 11 knjiga, među njima su i protesne pesme, stihovi posvećeni lepotama Durmitora i reke Tare, kanjonima, mostovima, planinskim vrhovima, vinu, ženi… Dobitnik je više nagrada, član je UKS, Haiku udruženja S i CG, Udruženja književnika CG i Književnog kluba Žabljak.
Obren Blagojević
Akademik, pravnik i ekonomista Obren Blagojević rodjen je u Dulutu, u Minesoti 14. novembra 1912. godine. U vreme Balkanskih ratova porodica mu se vratila iz SAD u Pivu gde je završio osnovnu školu. Gimnaziju je završio u Nikšiću sa odličnim uspehom. Tokom studija na Pravnom fakultetu u Beogradu istakao se svojim naučnim radovim, dobio je nagrade i priznanja, a svoje studije je krunisao odličnim uspehom. Diplomirao je 1935. godine. Nakon položenog ispita na doktorskom kursu iz ekonomsko-finansijske grupe nauka na Pravnom fakultetu, dobio je stipendiju Francuske vlade. Studije nastavlja u Parizu gde radi na pripremi doktorske teze. Po povratku u Beograd, odbranio je doktorsku disertaciju „Sociološko objašnjenje i aktuelni značaj furijerizma” 1940. godine.
Sve vreme Drugog svetskog rata proveo je kao član Narodnooslobodilačkog pokreta. Obavljao je razne partijske dužnosti, a pred kraj rata biva postavljen za poverenika za finansije na ostrvu Vis. Rukovodio je poslovima oko zamene novca. Posle oslobodjenja obavljao je dužnost pomoćnika saveznog ministra za finansije, bio je guverner Narodne banke FNRJ i imao je značajan uticaj u izgradnji finansijskog, bankarskog i budcetskog sistema. Zastupao je Jugoslaviju na godišnjim skupštinama Medjunarodne banke za obnovu i razvoj i Medjunarodnog monetarnog fonda u Londonu 1947. i Vašingtonu 1948. godine.
Posle pokretanja nastave na Beogradskom univerzitetu izabran je za honorarnog nastavnika na Pravnom fakultetu za predmet Finansijski sistem FNRJ. Krajem 1948. godine osudjen je na zatvorsku kaznu zbog saradnje sa Informbiroom.
Posle izlaska iz zatvora 1956. godine, radio je u Institutu za ekonomiku poljoprivrede u Beogradu kao naučni savetnik i načelnik za agrarne odnose i ekonomsku politiku u poljoprivredi. Zbog zdravstvenih razloga 1965. godine je penzionisan. Nekoliko godina kasnije nastavio je da se bavi pedagoškim radom kao redovni profesor na Pravno-ekonomskom fakultetu u Nišu. Posle razdvajanja ekonomskog i pravnog fakulteta, prešao je na novoosnovani Ekonomski fakultet i postao šef Katedre opšte ekonomije i direktor Instituta za ekonomska istraživanja.
Za dopisnog člana SANU izabran je 1974, a za redovnog 1981. godine. Posle izbora za dopisnog člana, Obren Blagojević uključio se u rad Akademije, njenih odbora i drugih tela, a posebno Odeljenja društvenih nauka, gde je jedno vreme bio zamenik sekretara. Član Crnogorske akademije nauka i umetnosti postao je 1991. godine. Nosilac je vojnih i civilnih odlikovanja, društvenih i naučnih nagrada i priznanja. Preminuo je u Beogradu 30. novembra 2001. godine.
Ljubisav Raonić
Ljubisav V. Raonić od oca Vukosava i majke Jelene rođene Karadžić ,rođen je 20. aprila 1929. godine u Vrelima , opština Žabljak.
Četvorazrednu osnovnu školu završio je na Njegovuđi, osmorazrednu školu završio je u Žabljaku , gimnaziju u Pljevljima.
Završio Višu pedagošku akademiju – odsjek Istorija i geografija.
Svojim radom i znanjem ispoljavao je stručne sposobnosti. Važio je za jednog od najumnijih ljudi u plemenu. Posjedovao je najveće moralne i ljudske kvalitete.
Bio je dugogodišnji direktor škole na Njegovuđi.
Umro je iznenada 3. novembra 1984. godine.
Mima Karadžić
Najpoznatiji Crnogorac među glumcima Milorad Mima Karadžić. Filmski i pozorišni glumac,režiser, scenarista, producent rođen je 9. aprila 1955. godine u Bijelom Polju, ali je svoju mladost, kao i završetak osnovne i srednje škole ostvario u susjednom Nikšiću u koji se još kao mali preselio sa svojom porodicom.
Fakultet Dramskih Umjetnosti završio je u Beogradu, gdje je diplomirao u klasi profesora Milenka Maričića, a stalni član “Ateljea 212” bio je od 1986. do 2013. godine.
U aktivnom periodu u kome se Mima Karadžić bavi glumačkim poslom , to je od 1975. godine pa sve do danas, on je ostvario veliki broj pozorišnih , filmskih i uloga u TV serijama , a producent je i glumac serije “Budva na pjeni od mora”, te je na mnogim projektima sarađivao sa rođenim bratom Milanom Karađžićem , koji je poznati režiser.
Svoju prvu filmsku ulogu , Mima Karadžić je odigrao u filmu “Sinovi” , pomenute 1975. godine , gdje je igrao lik Crnogorca , a koji je režirao poznati Slavoljub Stefanović Ravasi, da bi u nastavku karijere pa sve do danas ostvario značajne uloge. O ulogama Mime Karađžića može se napisati poseban tekst. Navešćemo samo jedan mali dio njegovih poznatih ostvarenja.
Filmovi: Davitelj protiv davitelja, Majstor i Šampita, Žikina dinastija , Tri karte za Holivud, Oktobarfest, Hajde da se volimo, Lepota poroka , Tajna manastirske rakije, Boj na Kosovo, Tesna koža, Ledina, Potera za srećkom , Sivi kamion crvene boje, Volim te najviše na svijetu,Promeni me, Montevideo Bog te video, Montevideo vidimo se, Atomski zdesna…
Serije: Na putu za Montevideo , Budva na pjenu od mora, Pare ili život,Selo gori a baba se češlja, To toplo ljeto, Pozorište u kući, Premijer, Mješoviti brak, Porodično blago, Policajac s Petlovog brda, Volim I ja neranđe no trpim, Bolji život, Vuk Karađžić , Sivi dom…
Veliki je spisak Miminih pozorišnih uloga, s obzirom da je dugo godina bio član pozorišta Atelje 212. Pozorišna predstava po kojoj se rado pamti jeste “Prva bračna noć” jedno od ostvarenja gdje se najbolje vide njegove sposobnosti kao komičara. Po još jednoj Miminoj pozorišnoj predstavi snimljen je nedavno i film , a u pitanju je takođe kulturna predstava “Gorčilo, jesi li to došao da me vidiš”. U seriji “Budva na pjenu od mora” se oprobao i kao producent.
Janko Jelić
Janko Jelić je rođen 26. septembra 1979. godine u Šavniku. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Nikšiću na Odsjeku za srpski jezik i književnost. Magistrirao je na temi: „Dijalektizmi u djelu Mira Vuksanovića”. Piše poeziju, prozu, drame i eseje. Prva knjiga, zbirka pjesama „Pobuna stvari” je objavljena 2014. godine u izdanju Matice srpske – Društva članova u Crnoj Gori u ediciji „Hododarje”. Njegova druga knjiga – roman „Bilježnica iz preobražaja” je objavljena takođe 2014. godine u izdanju IK „Čuvari” iz Beograda. Zbirka pripovijedaka „Zlatni čovjek – priče ispred seoske” prodavnice je objavljena 2017. godine ponovo u izdanju Matice srpske – Društva članova u Crnoj Gori, koja je i dobitnik nagrade „Radoje Domanović” za najbolju knjigu satire objavljenu na srpskom jeziku u 2017. godini. Jelićeva drama „Regionalni centar” je ušla u uži izbor i dobila preporuku za izvođenje i objavljivanje na festivalu Sterijino pozorje u Novom Sadu. Na prošlogodišnjoj „Nušićijadi” u Ivanjici Jelićeva priča „Veselinka” je osvojila drugu nagradu. Janko Jelić je član Matice srpske, Matice srpske – Društva članova u Crnoj Gori i Udruženja književnika Crne Gore.
Miodrag Mišo Vemić
Miomir Mišo Vemić je rođen 1954. godine u Donjoj Bukovici, Crna Gora.
Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Nikšiću- likovni odsjek. Dobitnik je brojnih nagrada, između ostalog 'Paleta Đura Jakšića' ( 2012., Požega), nagrađen je na Internacionalnom bijenalu akta u Petrovcu, kao i nagrada 'Zoran Matić' (Požega), povelja 'Sveti Luka'(2018), Zlatna Paleta (Sava, 2017.)
Izlagao je 47 samostalnih i više stotina kolektivnih izložbi. Jedna od njegovih slika nalazi se u kolekciji pisca Orhana Pamuka. Član je ULUCG i ULUBIH-a. Živi i stvara u Nikšiću.
Ranko Mićanović
Ranko Mićanović rođen je u Boričju kod Plužina. Završio je Ekonomski fakultet u Podgorici.
Zastupljen je u nekoliko antologija poezije na srpskom govornom području. Dobitnik je Prve nagrade pjesničkih susreta “Tara bez granica” 2013. godine za najljepšu pjesmu o Tari. Član je Udruženja književnika Crne Gore. Napisao je pet knjiga , neke od njih su “Svobodijada” , “Od Istoka dveri” . Mićanović živi u Plužinama.
Vojislav Karadžić
Vojislav Karadžić je rođen u Petnjici kod Šavnika. Završio je Filološki fakultet u Beogradu, na grupi za ruski jezik i književnost.
Autor je devet zbirki poezije i dvije zbirke misli i aforizama. Pjesme su mu objavljene na ruskom , poljskom i bjeloruskom jeziku. Zastupljen je u relevantnim književnim časopisima , a učesnik je brojnih književnih festivala. Karadžić je sa ruskog jezika , preveo poeziju , poznatih ruskih pisaca: Brodskog, Cvetajeve , Krupijanova, Jušina i drugih.
Član je Udruženja književnika Crne Gore (UKCG).
Jelena Vuković
Jelena Vuković, rođena je septembra 1992. godine u Pljevljima. Osnovnu školu i gimnaziju završila je u Žabljaku.
U Indiji ,u Rusikešu završila je školu joge i stekla zvanje učitelja joge. Proputovala je mnoge zemlje i na tim putovanjima skupljala teme za movie knjigu koju trenutno piše.
Sa svojih dvadeset godina napisala je roman “Vodi me na Vodu” 2015. godine , koji joj je izdala izdavačka kuća Laguna. Prethodno je s tim romanom pobijedila na online konkursu za mlade talente, koji je bio raspisan u Srbiji.
2017. godine izdavačka kuća Nova Poetika izdaje joj zbirku poezije. “Zbirka loše poezije” je od strane redakcije ove izdavačke kuće ,proglašena za najbolju knjigu u svojoj godišnjoj produkciji, za sajamsku 2016- 2017 godinu.
Od 2017. godine živi na putovanjima svijetom koje i dalje traje , prateći stope svoga rukopisa.
Lidija Tomić
Lidija Tomić, 1955. godine rođena u Nikšiću, gdje je s odličnim uspjehom završila osnovnu školu i gimnaziju. Nosilac je diploma Luče za ostvareni rezultat tokom školovanja. Diplomira 1978. godine na Filološkom fakultetu u Beogradu. Magistarske studije završava na Filološkom fakultetu u Beogradu , a za magistarski rad pod nazivom Poezija slobodana Markovića dobija nagradu “Velibor Gligorić” (1985) Doktorirala je na Filološkom fakultetu u Beogradu s radom na temu Poetika Milorada Bulatovića (2005)
Na studijskom programu za srpski jezik i južnoslovenske književnosti radi od 1983. godine.
Od septembra 2010. godine je redovni profesor. Predaje srednjovjekovnu književnost ,Književnost druge polovine dvadesetog vijeka.
U periodu od 1987-1990 godine radila je u Francuskoj kao lektor za srpskohrvatski jezik na Filološkog fakultetu Univerziteta u Bordou.
Rukovodilac je studijskog programa za srpski jezik i južnoslovenske književnosti Filološkog fakulteta u Nikšiću. Bila je član strukovnog vijeća UCG i član senata UCG.
Objavila je veliki broj naučnih i stručnih radova i učestvovala u radu brojnih naučnih kongresa, konferencija , simpozijuma u zemlji i inostranstvu.
Knjigu Put u svijet proze objavila je 2010. godine i za nju dobila nagradu “Zlatni pelikan” (2013).
Član je odbora za književnost CANU ,član Matice srpske -Društva članova u Crnoj Gori, urednik časopisa Oktoih, predsjednik Upravnog odbora Fondacije Vukova zadužbina Žabljak-Šavnik-Plužine.
Živi u Podgorici.
Gorčin Blagojević
Gorčin Blagojević rođen je kao Slađan 1973. godine u Nikšiću, gdje i danas uglavnom živi.
Treća je generacija književnika i prosvetitelja u porodici. Njegov đed Đurko Blagojević (1903-1958), a otac Spasoje Pajo Blagojević (1946-1988) cijenjeni pjesnik.
Odrastao je među piscima i knjigama, uz Pjesničku riječ na izvoru Pive.
Gimnaziju i Filološki fakultet , odsjek za srpski jezik i književnost , završio je u Nikšiću, a jedno vrijeme studirao je i živio u Beogradu. Dvadesetak godina proveo je u štampi , piše i objavljuje od malih nogu. Objavio je , pod pseudonimima , nekoliko priča i eseja .
Pripovjetka “Zlatna palma” uvrštena je u antologiju Najbolje iz Crne Gore.Poslednjih nekoliko godina posvećen je isključivo književnosti. Njegov prvi roman Cerada od sopstvene kože , objavljen je 2018. godine , već je doživio drugo izdanje.
Napisao je i roman “Bezimeni vrh”.
Božidar Živković
Božidar Živkovič -rođen je 1946. godine u Šćepan Polju.
Objavio je knjige:
,,Na pijesku moje krvi”, ,,Iz mrtvog ugla”, ,,Oko”, ,,Ublažena kazna”, ,,Usud”, ,,Usud i dalje”, ,,Velika pjesma”, ,,Seoba uma”, ,,Stvarno je ta ljubav šašava ”.
Pjesme su mu prevođene na više stranih jezika.
Inicijator je i pokretač Pjesničkih susreta ,,Tara bez granica”.
Milica Bakrač
Milica Bakrač rođena je 6. marta 1977. godine u Nikšiću kao Milica Nenezić.
Diplomirala je na Filozofskom fakultetu u Nikšiću, na odsjeku za srpski jezik i književnost.
Potpredsjednik je Udruženja književnika Crne Gore i član Književne zajednice Mirko Banjević. Nagrađena je poveljom Svetog Save i nagradom Ratkovićevih večeri poezije 1999. godine.
Djela:
“Nek me ptice krikom bude”, “Žig”, “Soneti i pisma”, “Od zlata jabuka”, “Azbučnik”, “Arsenije Čarnojević po drugi put među Srbima”.
Zastupljena je u antologiji “Snevne Evine kćeri”- autora Milice Kralj-izdanje “Komova” iz Andrijevice 2002. godine i u antologiji savremenih sonetnih vijenaca na srpskom jeziku “Crno jedro vjetra” Ljubisava Milićevića u izdanju “Odziva”-Bijelo Polje , 2001. godine.
Živi u Nikšiću.
Božidar Živković
Božidar Živkovič -rođen je 1946. godine u Šćepan Polju.
Objavio je knjige:
,,Na pijesku moje krvi”, ,,Iz mrtvog ugla”, ,,Oko”, ,,Ublažena kazna”, ,,Usud”, ,,Usud i dalje”, ,,Velika pjesma”, ,,Seoba uma”, ,,Stvarno je ta ljubav šašava ”.
Pjesme su mu prevođene na više stranih jezika.
Inicijator je i pokretač Pjesničkih susreta ,,Tara bez granica”.
Slavojka Slava Vojinović
Slavojka Slava Vojinović rođena je 1957. godine u Starim Plužinama , na desnoj obali rijeke Vrbnice. Završila je ekonomsku školu.
Poeziju koju piše i objavljuje prožeta je osjećanjima.
Član je udruženja književnika Crne Gore i Književnika Jugoslavije.
Poeziju je objavljivala u brojnim časopisima i listovima u zemlji i inostranstvu.
Živi i stvara u Plužinama.
Knjige pjesama:
“Obala bez svjedoka”, “Druga strana bola”, “Tajni ljubavnik”, “Jul za dušu”, “Sjenka ime”, “Ne izlazi mi se iz sna” , “Zeleni tepih mjesečine”.
Miroje Vuković
Miroje Vuković rođen je u Brijegu , Šćepan Polje u Pivi 30. novembra 1946. godine.Završio je Učiteljsku školu “Ivo Lola Ribar” u Foči, a zatim Filozofski fakultet , grupa Jugoslovenske Književnosti i srpskohrvatski jezik u Sarajevu.
Radio je kao profesor , a penziju je stekao na mjestu glavnog i odgovornog urednika “Prosvjetnog rada” u Podgorici. Živi u Podgorici.
Do sada je objavio :
-Zbirke pjesama: “Traganja”, “Nezvani gost” , “Rijeka bez obala” ,
-Zbirke pripovijedaka: “Ram za priču o Jakovu” , “Drugo lice stvari”,
-Romane: “Ja, Tara”, “Aluge”, “Engleska posla 2”,
-Esej: “Lirsko u luča Mikrokozma”,
-Autobiografska posla: “Godine prošle -preci i potomci”, “Vrijeme odrstanja”, “Učiteljska škola u Foči 1960-1972”.
-Knjiga kritike: “Pisci , knjige ,zapisi..”, “Ogledalo vremena u književnom dijelu Miroja Vukovića”, “Zbornik kritike”.
-Monografska izdanja: “Tara u slici i riječi”, “Tara u slici i riječi” -novo izdanje, “Tara” -posebno izdanje.
Milica Raonić
Milica Raonić rođena je 13.maja 1999 godine u Pljevljima. Osnovnu školu je završila na Njegovuđi, a srednju na Žabljaku kao odličan učenik i nosilac diplome Luča.Student je treće godine fakultet Političkih nauka u Podgorici, smjer socijalni rad i socijalna politika.
Neposrednost, optimizam, kreativnost i svestranost posebno pokazuje u radu Kancelarije za prevenciju narkomanije – Žabljak, čiji je volonter i edukator za prevenciju vršnjačkog nasilja i nasilja u mladalačkim ljubavnim vezama.
Vjeruje u sebe, i smatra da svaki čovjek vrijedi onoliko koliko je u duši širok da oprosti drugim ljudima, i hrabar da sa osmjehom na licu i vedrinom u oku korača naprijed, oslobođen tragova prošlosti i svjestan izazova sadašnjosti i budućnosti.
Božidar Živković
Božidar Živkovič -rođen je 1946. godine u Šćepan Polju.
Objavio je knjige:
,,Na pijesku moje krvi”, ,,Iz mrtvog ugla”, ,,Oko”, ,,Ublažena kazna”, ,,Usud”, ,,Usud i dalje”, ,,Velika pjesma”, ,,Seoba uma”, ,,Stvarno je ta ljubav šašava ”.
Pjesme su mu prevođene na više stranih jezika.
Inicijator je i pokretač Pjesničkih susreta ,,Tara bez granica”.
Milica Raonić
Milica Raonić rođena je 13.maja 1999 godine u Pljevljima. Osnovnu školu je završila na Njegovuđi, a srednju na Žabljaku kao odličan učenik i nosilac diplome Luča.Student je treće godine fakultet Političkih nauka u Podgorici, smjer socijalni rad i socijalna politika.
Neposrednost, optimizam, kreativnost i svestranost posebno pokazuje u radu Kancelarije za prevenciju narkomanije – Žabljak, čiji je volonter i edukator za prevenciju vršnjačkog nasilja i nasilja u mladalačkim ljubavnim vezama.
Vjeruje u sebe, i smatra da svaki čovjek vrijedi onoliko koliko je u duši širok da oprosti drugim ljudima, i hrabar da sa osmjehom na licu i vedrinom u oku korača naprijed, oslobođen tragova prošlosti i svjestan izazova sadašnjosti i budućnosti.
Božidar Živković
Božidar Živkovič -rođen je 1946. godine u Šćepan Polju.
Objavio je knjige:
,,Na pijesku moje krvi”, ,,Iz mrtvog ugla”, ,,Oko”, ,,Ublažena kazna”, ,,Usud”, ,,Usud i dalje”, ,,Velika pjesma”, ,,Seoba uma”, ,,Stvarno je ta ljubav šašava ”.
Pjesme su mu prevođene na više stranih jezika.
Inicijator je i pokretač Pjesničkih susreta ,,Tara bez granica”.
Milica Raonić
Milica Raonić rođena je 13.maja 1999 godine u Pljevljima. Osnovnu školu je završila na Njegovuđi, a srednju na Žabljaku kao odličan učenik i nosilac diplome Luča.Student je treće godine fakultet Političkih nauka u Podgorici, smjer socijalni rad i socijalna politika.
Neposrednost, optimizam, kreativnost i svestranost posebno pokazuje u radu Kancelarije za prevenciju narkomanije – Žabljak, čiji je volonter i edukator za prevenciju vršnjačkog nasilja i nasilja u mladalačkim ljubavnim vezama.
Vjeruje u sebe, i smatra da svaki čovjek vrijedi onoliko koliko je u duši širok da oprosti drugim ljudima, i hrabar da sa osmjehom na licu i vedrinom u oku korača naprijed, oslobođen tragova prošlosti i svjestan izazova sadašnjosti i budućnosti.
Božidar Živković
Božidar Živkovič -rođen je 1946. godine u Šćepan Polju.
Objavio je knjige:
,,Na pijesku moje krvi”, ,,Iz mrtvog ugla”, ,,Oko”, ,,Ublažena kazna”, ,,Usud”, ,,Usud i dalje”, ,,Velika pjesma”, ,,Seoba uma”, ,,Stvarno je ta ljubav šašava ”.
Pjesme su mu prevođene na više stranih jezika.
Inicijator je i pokretač Pjesničkih susreta ,,Tara bez granica”.
Dragan Karadžić
Dragan Karadžić rođen je 9. aprila 1950. godine u Petnjici kod Šavnika.
Diplomirao na Pedagoškoj akademiji (likovni smjer) u Nikšiću, 1974. godine.
Fakultet likovnih umetnosti (slikarski odsjek) završio u Beogradu u klasi profesora Radenka Miševića 1978. godine, kod koga je i magistrirao 1980. godine. Kao stipendista Francuske, završio specijalizaciju na Academie des Beaux-Arts u Parizu kod profesora Žaka Jankela, 1981–1982. godine.
Bio je na studijskim boravcima u: Italiji, Njemačkoj, Francuskoj, Belgiji, Holandiji, Španiji, Grčkoj i SAD.
Pri Republičkom zavodu za zaštitu spomenika kulture Srbije radio je na konzervaciji fresaka u Staroj Pavlici, Karanu i Arilju od 1977. do 1981. godine. Od 1977. godine je član ULUCG-a, a 1983–1987. godine radio je kao sekretar ULUCG-a. Od 1986. do 1990. godine radio je kao predavač na Filozofskom fakultetu u Nikšiću (Odsjek za likovno vaspitanje, predmet Slikarstvo), a od 1990. godine radi na Fakultetu likovnih umjetnosti na Cetinju kao docent, zatim kao vanredni profesor, a od 2002. godine redovni je profesor Univerziteta. Od 1990. do 1994. godine bio je prodekan, a od 1994. do 1996. godine dekan Fakulteta likovnih umjetnosti na Cetinju.
Za redovnog profesora (slikarska klasa) na Fakultetu likovnih umjetnosti na Cetinju izabran je 2002. godine
Samostalno je izlagao na 53 izložbe u Beogradu, Novom Sadu, Somboru, Zrenjaninu, Sarajevu, Novoj Gorici, Kragujevcu, Čačku, Podgorici, Nikšiću, Budvi, Skoplju, Parizu i Hamiltonu.
Kolektivno je izlagao na više od 300 izložbi u većini jugoslovenskih centara, kao i na izložbama saveznog i republičkog karaktera, ili selektiranim izložbama u Parizu, Beču, Briselu, Štutgartu, Manhajmu, Oslu, Nikoziji, Bukureštu, Košicama, Malti, Giterslou, Kairu, Tokiju, Hamburgu, Rimu, Bariju, Sofiji, Pekingu, Vašingtonu, Moskvi, Kelnu, Beču, Gracu, Lincu, Odesi, Lavovu, Insbruku…
Dobitnik je 22 nagrade za slikarstvo na salonima i reprezentativnim izložbama u Jugoslaviji i Crnoj Gori.
Slike, crteži i akvareli nalaze se u više muzeja, galerija i institucija u bivšoj Jugoslaviji, kao i u privatnim kolekcijama u zemlji i inostranstvu.
Za umjetnički rad dobio je monogobrojne nagrade i priznanja: Trinaestojulska nagrada (1995), Nagrada „Milunović, Stijović, Lubarda” na tradicionalnoj izložbi ULUCG-a (1997. i 1999), Povelja istaknutim kulturnim stvaraocima (2010).
Za vanrednog člana Crnogorske akademije nauka i umjetnosti izabran je 6. decembra 1996. godine, a za redovnog 12. decembra 2003. godine.
Živi u Podgorici.
Vukoman Džaković
Vukoman Džaković rođen 22.05.1905. godine u selu Brajkvača opština Žabljak. Crnogorski je istoričar književnosti. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu (jugoslovenska i uporedna književnost) u Beogradu (1934). Radio je kao srednjoškolski profesor, profesor Više pedagoške škole na Cetinju i u Nišu i dr. Bavio se proučavanjem narodne književnosti, posebno tužbalica.
Iz bibl.: Crnogorske narodne junačke pjesme, antologija, Cetinje, 1949, prir.; Narodne tužbalice, antologija, Beograd, 1962, prir.; Kralj Nikola u svom dobu, Prijepolje, 1980; Antologija lirskih pjesama kralja Nikole, Nikšić, 1989, prir.
Milica Raonić
Milica Raonić rođena je 13.maja 1999 godine u Pljevljima. Osnovnu školu je završila na Njegovuđi, a srednju na Žabljaku kao odličan učenik i nosilac diplome Luča.Student je treće godine fakultet Političkih nauka u Podgorici, smjer socijalni rad i socijalna politika.
Neposrednost, optimizam, kreativnost i svestranost posebno pokazuje u radu Kancelarije za prevenciju narkomanije – Žabljak, čiji je volonter i edukator za prevenciju vršnjačkog nasilja i nasilja u mladalačkim ljubavnim vezama.
Vjeruje u sebe, i smatra da svaki čovjek vrijedi onoliko koliko je u duši širok da oprosti drugim ljudima, i hrabar da sa osmjehom na licu i vedrinom u oku korača naprijed, oslobođen tragova prošlosti i svjestan izazova sadašnjosti i budućnosti.
Božidar Živković
Božidar Živkovič -rođen je 1946. godine u Šćepan Polju.
Objavio je knjige:
,,Na pijesku moje krvi”, ,,Iz mrtvog ugla”, ,,Oko”, ,,Ublažena kazna”, ,,Usud”, ,,Usud i dalje”, ,,Velika pjesma”, ,,Seoba uma”, ,,Stvarno je ta ljubav šašava ”.
Pjesme su mu prevođene na više stranih jezika.
Inicijator je i pokretač Pjesničkih susreta ,,Tara bez granica”.
Mladen Ćurić
Mlađen Ćurić rođen je 24. novembar 1947 u Žabljaku.
Obrazovanje :
1964-1968 Hidrometeorološka tehnička škola u Beogradu. Nosioc Vukove diplome. 1968-1972 Pripodno-matematički fakultet, smjer meteorologija Beograd. -Stipendija Univerziteta u Beogradu za najbolje studente. -Sve ispite polagao (svi su bili dvosemestralni) iz prvog puta u junu. - Studije završio u najkraćem roku i sa najvećim prosjekom od osnivanja meteorološke grupe do tada.
1972 Diplomirao na meteorološkoj grupi.
1972-1974 Posle diplomske studije na meteorološkoj grupi PMFa u Beogradu. 1974 Magistrirao na meteorološkoj grupi. 1978 Doktorirao na meteorološkoj grupi PMF-a u Beogradu.
1977- Više puta bio u poznatim istraživačkim centrima u svijetu, u okviru studijskih boravaka, kao što su: Državni univerzitet u Fort Kolinsu, Univerzitet u Mančesteru, Imperijal koledž u Londonu, Univerzitet u Redingu, Univerzitet u Antverpenu, Univerzitet u Leoneu, itd. Takođe je boravio u meteorološkim službama Belike Britanije, Francuske, Rusije i drugim.
Bavi se naučno-istraživačkim radom, prvenstveno iz oblasti fizike oblaka, modifikacije vremena i dinamike atmosfere. Rezultati istraživanja su izloženi u oko 200 naučnih radova, objavljenih uglavnom u priznatim međunarodnim časopisima i zbornicima međunarodnih konferencija.
Objavio je i veći broj stručnih radova. Kao rezultat naučnog rada biran je od kolega naučnika iz svijeta u najviše međunarodne naučne forume, i imao je dosta međunarodnih poslova. Neke aktivnosti su: 1998-1992 Član Izvršnog komiteta Međunarodne komisije za fiziku oblaka, prvi mandat; 1992-1996 Član Izvršnog komiteta Međunarodne komisije za fiziku oblaka,drugi mandat; 1989- Nacionalni korespodent u Međunarodnoj asocijaciji za meteorologiju i atmosferske nauke (IAMAS); 1986. Dobitnik nagrade Svetske meteorološke organizacije za najbolji naučni rad; - Biran za člana međunarodnih ekspertskih grupa za modifikaciju vremena u više zemalja sveta (Italije, Španije, Grčke...);
Milutin Lješević
Milutin Lješević rođen je 25. novembra 1940 godine u selu Brljevo opština Piva u Zetskoj banovini (opština Plužine u Crnoj Gori).
Prva četiri razreda osnovne škole završio u mjestu rođenja, a nižu gimnaziju u Budvi i Prčnju kod Kotora. Srednju učiteljsku školu završio 1960.godine u Nikšiću.
Po završetku srednje škole upisao geografski smjer u Geografskom zavodu, Prirodno-matematičkom fakultetu u Beogradu koji je završio u redovnom roku 1964. godine.
Posle diplomiranja , a prije odsluženja vojnog roka radio je godinu dana u osnovnoj školi u Banjaluci, a posle odsluženja godinu dana u gimnaziji u Ivanjici.
Posle toga upisuje postdiplomske studije smjera “Geografija krasa” koje je završava 1974. godine , kada je odbranio magistarski rad na temu “Morfologija i hidrlogija karsta Pive” Doktorski rad iz oblasti geomorfologije odnosno geografije karsta odbranio je 1979. godine.
Za asistenta na Geografskom institutu PMF-a je primljen 8 marta 1970. godine. U vrijeme rada u zvanju asistenta držao je vježbe iz predmeta : Kartografija, Geomorfologija, Matematička geografija, Geologija sa petrografijom i dva specjalistička izborna predmeta.
Za docenta 1981. godine izabran za novouvedene predmete Životna sredina na Geografskom smjeru i Planiranje životne sredine na smjeru Prostorno planiranje, a za vanrednog profesora 1981. godine na istim predmetima , a za redovnog profesora na Beogradskom univerzitetu je izabran 1991. godine.
Milan Karadžić
Rođen je 19. juna 1956. u Nikšiću. Diplomirao je pozorišnu režiju u klasi profesora Miroslava Belovića i Nikole Jeftića na Fakultetu dramskih umjetnosti,1986. godine u Beogradu , predstavom Don Žuan u SKC-u.
Stalno je zaposlen kao umjetnički direktor i reditelj u pozorištu Boško Buha - Beograd , gdje je režirao oko 30 predstava.
Režira i za odraslu i mladu publiku.
Režirao je u gotovo svim beogradskim pozorištima, kao i u Nišu, Novom Sadu, Podgorici, Tivtu, Somboru, Vršcu, Leskovcu, Zaječaru...
Do sad je osvojio dve Sterijine nagrade, nagradu „Bojan Stupica”, nagradu „Ardalion” za režiju na užičkom Jugoslovenskom pozorišnom festivalu, nagradu „Gita Predić” za režiju u pozorištu „Boško Buha”, nagradu „Joakim Vujić”…
Živi u Beogradu. Oženjen je i ima dvoje dece. Brat mu je takođe poznati glumac Milutin-Mima Karadžić.
Lljijana Pajović Dujović
Ljiljana Pajović Dujović je rođena u Podgorici gdje je završila osnovnu školu i gimnaziju kao nosilac diplome „Luča“. Na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu, na Odsjeku za jugoslovenske književnosti i srpskohrvatski jezik je diplomirala 1993. godine sa prosječnom ocjenom 9,61. Za vrijeme studija je bila korisnik stipendije za talentovane studente koju dodjeljuje Ministarstvo prosvjete i nauke Republike Crne Gore.
Na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu je odbranila magistarski rad 1997. godine, kao i doktorsku disertaciju 2005. godine čime je stekla zvanje doktora književnih nauka. Dosadašnji njen naučni, nastavni i stručni rad je vezan za Univerzitet Crne Gore – Filozofski i Filološki fakultet. Neposredno po diplomiranju angažovana je u svojstvu asistenta pripravnika i asistenta. U akademsko zvanje docenta odlukom Senata Univerziteta Crne Gore je izabrana 2006. godine, a u zvanje vanrednog profesora 2012. godine.
Predaje Narodnu književnost, Prosvjetiteljstvo i romantizam, Realizam i Specijalni kurs iz književnosti (Ljubiša i Matavulj) na Filološkom fakultetu Univerziteta Crne Gore – na studijskom programu za srpski jezik i južnoslovenske književnosti i na studijskom programu za crnogorski jezik i južnoslovenske književnosti na kojem uz ove nastavne predmete, predaje i Srednjovjekovnu književnost.
Savo Stijepović
Savo Stijepović je rođen 2. Januara 1970. godine u Čačku.
Objavio je pesničke zbirke „Antologija univerzalizma” (1994) i „Dekadenca” (1996), kao i romane „Mahagoni hol” (2008), „Kameni brodovi” (2011) i „Sredozemlje” (2017).
Priredio je i tematske brojeve časopisa Gradac posvećene Džimu Morisonu, Džeku Keruaku i panku. Za roman „Sredozemlje” dobio je nagradu „Miroslav Dereta”. Živi i radi u Čačku.